Stemmen uit Oekraïne

Tatjana Kiriënko is textielkunstenares met Oekraïense roots. Zij maakt grote, wapperende, lichtdoorlatende schilderijen gemaakt van reststoffen uit gordijnfabrieken. In het Helmen Vol Verhalen project is zij gekoppeld aan veteraan Hans Damen. Haar doek gebaseerd op zijn missieverhaal is getiteld 'Cross Roads'. Tatjana ontwerpt de doeken hier in Nederland en stuurt het ontwerp met geupcyclede stoffen naar de Oekraïne. Daar worden haar doeken genaaid door vrouwen in Oekraïne door een zelfopgericht vrouwen-werk-project. Met de aanval van Rusland op de Oekraïne willen we met Helmen Vol Verhalen, deze vrouwen een stem geven. 
​
Tatjana houdt korte dagboek-verhaaltjes bij van een aantal  vrouwen uit Oekraïne.  
Zo willen we een podium bieden voor een paar van de stemmen uit Oekraïne over wat daar nu gebeurt.

---

​Al deze verhalen spelen af in Sumskaya Oblast, De Sumy Oblast, noord-oost Oekraïne, aan de grens met Rusland. Alle vrouwen waarmee Tatjana nu in contact is zeggen: "Schrijf vooral. Het is belangrijk dat dit gehoord wordt. We blijven delen, zolang we verbinding en elektriciteit hebben."
Tatjana neemt nu deze rol op en geeft de berichten door zolang dat kan. Als een brug. Geen enkele consistentie of andere pretentie gegarandeerd. 

De doeken van kunstenaar Tatjana die gemaakt worden in de ​Oekraïne.

Lyuda (Naaister van GordijnKunst) woont in Shosktka. 
"Ik zit nu in een schuilkelder en mag van mijn man nu niet alleen thuis zitten. Wij zijn een bekend Pro-Oekraïns gezin en als de Russen de stad innemen gaan ze als eerste daar naartoe. Er komen hier nu vluchtelingen uit Gluchov, een stad 40 km van de grens, waar vannacht bombardementen zijn geweest. Mijn moeder komt ook daar vandaan, zij is hier om met mij te zitten. Mijn zoon en man zijn al naar het front aan de grens. Ik ben trots op al onze jongens die zo goed weerstand bieden. Vandaag hebben ze een aanval afgehouden en vliegtuigen neergehaald. Mijn andere zoon zit nog in Kiev. Daar hebben ze de ondergrondse metrostelsels al open gesteld als mogelijkheid te schuilen bij bombardementen."

Anja (nicht) Woont met man en zoon in Voronzjes, een dorp-stadje in Sumskaya oblast, vlakbij Shostka. "Vanochtend hoorden we de bombardementen. Het is onrealistisch, als een droom, dat dit kan gebeuren. Ik leg in de tuin in onze ondergrondse voedselkelder een schuilkelder aan met voorraden, dekens en water. Mijn tante komt met kleindochter ook bij ons vanuit de stad. Ik probeer niet toe te geven aan de woede en de agressie. We raken nog steeds niet in paniek, maar ik huil, krijg geen hap door mijn keel en drink alleen maar water. Stuur ons jullie goede moed. Dat is het belangrijkste."

Julya vriendin, woont met dochter en man in een buitenwijk van Kiev. "Vanochtend zijn we om vijf uur wakker gebombardeerd en we zijn gevlucht meteen gevlucht naar onze datsja, samen met de moeder van mijn man. We hebben hier voorlopig voldoende. We wilden extra voorraden inslaan, maar de rijen bij de winkels, apotheken, benzinestations waren zo lang. Dat zou ons een dag kosten. We wilden vooral gewoon heel snel weg hier. Niemand kan ergens heen. Het hele land is op slot. De hele stad is op slot."

Zodra er weer meer informatie is komt Tatjana weer met een update over de situatie in de Oekraïne.

---