Stemmen uit Oekraïne IV

Dag 4 Tatjana "Het is een ongekend bijzonder proces. met iedereen ben ik emotioneel mee verbonden. Het zijn zeer emotionele gesprekken, over ongekend onwerkelijke belangrijke leven en dood dingen. De gesprekken gaan van ... als we gaan dan gaan we goed tot aan Ik hou van jou."

​Oproep van Tatjana:  Ik heb besloten een mogelijkheid te openen om geld te sturen met Lyuda aan de andere kant. Gewoon. Ik heb haar gevraagd wat nu het meeste nodig is. Voedsel voor het front aan de noordzijde, zegt ze, maar daar waar het geld aan besteedt wordt kan over een paar dagen weer anders zijn. Lyuda vertrouw ik met mijn hele gewicht en nog een extra zetje in haar afweging en uitvoering. Zij houdt mij op de hoogte. Ik houd jullie op de hoogte. Grondiger kan ik het op dit moment niet doen. Daar hoort ook nog bij: wie weet hoelang de banken het nog doen of wat er gebeurt als de stad bezet wordt. 

Het rekeningnummer is: NL80 KNAB 0410 5109 04 t.n.v. T. Kirienko / Curtainenko
Dat was het rekeningnummer voor een groot kunstproject dat ik deze week glansrijk zou lanceren. Maar daar kwam even wat tussen. Als je geld wil storten doe dat o.v.v. Oekraïne en zet er als je wil een boodschap bij. Alles is welkom. Dank.

Lyuda vandaag: "Er zijn hier veel burgeracties. We zijn nu kadootjes aan het maken voor als de bezetter de stad in komt. Kadootjes? Ja. Molotov Cocktails. We hebben net flinke aantallen afgeleverd om een uitbundige ontvangst te garanderen.

Ook verschijnen er in de stad op gebouwen, wegen en strategische plekken: tekens van fluoriserend verf. Die zijn van de Russen en ze communiceren daar iets mee. Waarschijnlijk  om 's nachts de weg te wijzen waar te bombarderen. Die verwijderen we met zand, teer, alles. Er is ook iets veranderd in mij vandaag. Ik ben niet meer in paniek, er is een nieuwe rust. Ik denk dat er gewoon een tijd van leven is en er is een tijd van sterven." Waarop ik zei: 'Nee, man! We zullen leven en we zullen naaien!'
(Zij is de naaister van mijn kunst.) (In het Russisch rijmt dat.) Ze moest lachen.
​
"Ik kijk nu uit het raam en zie een man in de prullenbak lege flessen zoeken. En ik weet waarom hij dat zoekt (voor de lezer: nodig voor de kadootjes) Ik weet hoeveel groepen mensen hiermee bezig zijn. Ik ben trots op ons. Vanavond ga ik weer liefdevol met mijn buren in de schuilkelder zitten en morgen gaan we weer verder."

Anja: "Wij hebben vandaag geld opzij gelegd voor het leger en voedsel en andere producten zoals toiletpapier geleverd aan vrijwilligers die nu overal boodschappen voor het leger inzamelen, ook hier in het dorp. Er zitten ook WitRussen tussen de binnenvallende soldaten. En er staat veel materiaal voor het Russisch leger klaar in Wit Rusland. Het is een land met heel veel censuur. Veel mensen daar weten daar weten niet dat er hier nu oorlog is. Ze weten niet dat ze met ons oorlog voeren. Onze buren hier belden met hun familie in Wit Rusland en zij dachten dat het ging om een technische 'militaire operatie'.  Nu is er net een toespraak van onze president geweest gericht aan de Moeders van Wit Rusland. Weet dat er een oorlog is. Houdt je zonen thuis. Weet dat jullie zoons nu naar Oekraïne worden gestuurd. En dat dat betekent dat ze niet meer terug komen. Die informatie proberen we nu onder vrouwen in Wit Rusland verspreid te krijgen. "

Julya: "Vandaag was heel moeilijk. Ze gingen van twee uur 's nachts tot zeven uur 's ochtends aan één stuk door de hele tijd door met bombarderen." (Russische scheldwoorden zijn lastig te vertalen)
"Ze maken de hele stad kapot. Wanneer gaan ze nou eens allemaal dood?! Er staat nu een hele grote oliecentrale in de brand. Ik ben zo trots op ons leger. Onze jongens geven zo goed tegenstand."

Larissa woont in Krolevets en laat ook haar stem horen. "Wij zitten hier gewoon thuis. Waar moeten we anders heen? Mijn oudste dochter zit met haar hele klas al een hele dag in de kelders in Sumy, waar wordt gevochten. De school ging net evacueren toen de gevechten uitbraken en ze niet meer weg konden. Ik filter het nieuws, voor onszelf en voor anderen. Er is veel fake nieuws, veel berichten van de vijand om paniek te zaaien. Een stad is bijvoorbeeld nog niet ingenomen, maar het wordt al wel verspreid dat ons leger de stad heeft verlaten. Die paniek; is ook een manier om oorlog te voeren. Ik heb militaire contacten waardoor ik weet wat echt is. Dat verspreiden we weer. Maak je geen zorgen, Tanyush. Wij zullen doen wat we moeten doen. Alles gaat zoals het moet gaan. Er is maar één uitkomst mogelijk. Kom je de zomervakantie weer hier als alles voorbij is?"

An other day at the office
Van Anja en Lyuda: "Gisteren gingen de sirenen af in Shostka. En schuilde iedereen. maar dat wordt haast een .... another day at the office."

Tatjana houdt korte dagboek-verhaaltjes bij van een aantal  vrouwen uit Oekraïne.  
Zo willen we een podium bieden voor een paar van de stemmen uit Oekraïne over wat daar nu gebeurt.
​Al deze verhalen spelen af in Sumskaya Oblast, De Sumy Oblast, noord-oost Oekraïne, aan de grens met Rusland. Alle vrouwen waarmee Tatjana nu in contact is zeggen: "Schrijf vooral. Het is belangrijk dat dit gehoord wordt. We blijven delen, zolang we verbinding en elektriciteit hebben."
Tatjana neemt nu deze rol op en geeft de berichten door zolang dat kan. Als een brug. Geen enkele consistentie of andere pretentie gegarandeerd. 

Lees alle fragmenten terug via: http://helmenvolverhalen.nl/nieuws categorie Oekraïne ​