Stemmen uit Oekraïne VI

Molotov Cocktails, cadeautjes zie gister of was het eergisteren.

Dag 6 Tatjana "Deze vrouwen: zijn niet de enigen. Er zijn meer check ins, maar niet op de blog. Met bijvoorbeeld twee broers in Sumy heb ik 6 woordjes per dag berichtjes. En ook 1 woordje is goed. Alleen even horen of het 'ok' gaat; 'Normalno'. 'Ok' heeft een heel andere betekenis dan 5 dagen geleden en gaat meer over ... 'of je het nog doet'; Het nieuwe 'normal'no'.

Voor elk telefoontje, tenminste als de locatie verschilt van waar ik net heb gebeld .... draai ik binnenstebuiten, tril ik en nog wat meer andere dingen. Nergens is het zeker. Nu is niet straks is niet vannacht etc.... maar niet iedereen zit in de blog. Gelukkig maar, want ook dit kan ik al niet processen. Wat in dit, valt er überhaupt wel te processen? Ik heb het al van uit mijn tenen nodig, nee nog van ver daar voorbij, om deze woorden die jullie lezen; door mij heen op papier te krijgen. Maar. Dit is wat er nu moet gebeuren. Het bestaat nu niet iets anders te doen. 
​
Inmiddels blijkt: dat degenen waar we over schrijven in een soort... strook van onbezet gebied wonen met aan weerszijden Het Russisch leger (zie kaartje). Een soort schiereiland in bezet gebied.....
​Ik kan er niet bij, ook niet een beetje, welke vorm de werkelijkheid heeft aangenomen. 

---

Lyuda: "Gisteren kwam mijn man onverwacht een paar uur thuis. (Zie dag 1. Lyuda's man en oudste zoon vechten in de Sumy provincie aan de Noordgrens, waar ze tot nu toe de grens verdedigd houden, zie kaartje) Ik heb hem geschoren. Hij heeft gegeten en zich gewassen. Het was te kort om hem 'lief te hebben', maar we hebben wel kunnen kibbelen. Hij weet dat ik van hem hou.

Mijn zoon in Kiev vertelt dat hij al went. Dat hij al heeft geleerd wanneer hij naar buiten moet rennen en wanneer hij weer de kelders in moet moet duiken. Zo rent hij deze dagen op en neer. Tja; dat is hoe ze daar nu leven.

Hier was voor het eerst vannacht geen luchtalarm. We zijn gewoon in staat van alle vormen van klaarheid om de bezetter te op gepaste wijze te begroeten. Ik zit hier in het donker, met een lampje aan op de gang, want we mogen geen licht maken. Sumy is voor nu 'rustig' (ik wil even taalkundig opmerken hoe bizar snel de betekenis van woorden opschuift) en daar wordt alleen geschoten in de voorwijken. Dat is niets bij hoe ze nu tekeer gaan in Charkiv. Daar zijn zelfs (door Geneve) verboden vacuum-bommen gebruikt."

Tatjana: "Ik leer een hoop nieuwe woorden de laatste dagen: dat zijn bommen die het zuurstof wegnemen. Ik neem deze dingen die ze zeggen in de loop van mijn onwerkelijke verslaggeef-ervaring steeds meer over, vooral van hen met militaire contacten. Vaak zie ik dat wat zij al vertelden een dag/halve dag later in het nieuws/social media komt. Zij zitten er echt het dichtste bij. Zoals het absurd fenomeen van gestrande tanks zonder benzine met bijbehorende  'verloren' Russische jongens in de provincie, waar je nu veel filmpjes van ziet. (zie blog gisteren) Van hen hoorde ik dit. Iedereen is constant met elkaar in contact. Alleen vanaf gisteren eind van de middag.... "

Lyuda: "De Russen zijn begonnen met het internet en de verbinding te blokkeren. We weten iedere keer niet hoe lang ze dat lukt (deze oorlog is ook een IT-oorlog) Soms liggen we er een paar uur uit en ben ik niet bereikbaar. Dan weet je dat. Dat hoeft niet te betekenen."

---

Julya (buiten Kiev) is kort vandaag: "Tan', wat wil je dat ik vertel?! (zij heeft hier tussen deze haakjes en sowiso de meest uitgebreide scheldkanonades) Jullie zien het nieuws toch?! Je ziet toch hoe het met ons gaat! We zitten hier gewoon in ons huisje; Op de plek. We kunnen nergens heen. Ik kan niet meer. Ik houd de bombardementen niet meer vol. Ik huil vanaf de ochtend. Ik houd het niet meer vol van de stress. Dit is angst uit de hel. Dít... is hoe het met ons gaat!"

Iets later: 'Zo. het gaat weer wat beter. en Liza (haar dochter, zie gisteren) heeft geen koorts meer.'

---

Larissa: "Nu je belt zijn we net terug van onder de grond. Ja, nu is het hier ook zover. Het eerste luchtalarm. Maar ik zeg nog steeds dat het hier heel goed met ons gaat en niet zoals op andere plekken in Oekraïne. Hier werd vandaag gratis melk uitgedeeld op straat omdat alle gebouwen/fabrieken dicht zijn en de koeien toch doorgaan met melk geven.

Je merkt nu, na een paar dagen, echt dat de winkels leeg worden. Wij zitten hier (Sumy provincie) natuurlijk aan twee kanten door Russen omringd. Er is nergens transport meer mogelijk. Bruggen zijn gebombardeerd, Alle wegen zijn afgesloten, en de mate waarin wordt steeds heftiger.
Overal zijn.... (ik zoek een woord: anti-tank kruizen) Nu zijn er ook weg-mijnen. Ik hoor dat onze gouverneur nu overlegt met de Russen om door de Russen heen toch een voedsel-bevoorrading in ons gebied toe te laten. "

Anja: was vandaag niet bereikbaar. 

---

Tatjana houdt korte dagboek-verhaaltjes bij van een aantal  vrouwen uit Oekraïne.  
Zo willen we een podium bieden voor een paar van de stemmen uit Oekraïne over wat daar nu gebeurt.
​Al deze verhalen spelen af in Sumskaya Oblast, De Sumy Oblast, noord-oost Oekraïne, aan de grens met Rusland. Alle vrouwen waarmee Tatjana nu in contact is zeggen: "Schrijf vooral. Het is belangrijk dat dit gehoord wordt. We blijven delen, zolang we verbinding en elektriciteit hebben."
Tatjana neemt nu deze rol op en geeft de berichten door zolang dat kan. Als een brug. Geen enkele consistentie of andere pretentie gegarandeerd. 

Wil je steun geven dat kan. Het was het rekeningnummer voor een groot kunstproject dat ik deze week glansrijk zou lanceren. Maar daar kwam even wat tussen. Als je geld wil storten doe dat o.v.v. Oekraïne en zet er als je wil een boodschap bij. Alles is welkom. Dank. 
​Het rekeningnummer is: NL80 KNAB 0410 5109 04 t.n.v. T. Kirienko / Curtainenko

​Lees de hele serie 'Stemmen uit Oekraine'