Stemmen uit Oekraïne XII

​Dag 12
​Lyuda: "Ik ben aan het proberen een 'camouflage pak' te maken. Mijn man is hier langer, want zijn ziekte is hardnekkiger. Gisteren tegen de avond begonnen hier luchtaanvallen en ging de luchtalarm. We hebben toen in de kelders gezeten. Vandaar dat ik niet online was.

Nu, wat kan ik je nog vertellen? We weten niets en ik heb vandaag in de rij gestaan voor melk. Ik sta extra vroeg op om alle daglicht te vangen, omdat we hier avonds het licht uit doen. Man zegt: 'Als ze komen bombarderen dan maakt het niet uit of we het licht uit hebben.' Maar ik geloof dat alle kleine beetjes helpen."

Tatjana Ik ging nog even overleggen; of ze het geld al had ontvangen (nee) en ze weet ook niet of ze dat kan ontvangen omdat alleen het mobiel internet het nog doet. Ze krijgt bericht van de bank als het er is. Ik vroeg verder: Wat hebben jullie daar nu nodig? Man: 'Geen kleertjes.'Allemaal Walkietalkies van hetzelfde type hoorde ik. En een nachtkijker. Maar dan is stap 2: Hoe het daar te krijgen?

---

Anja "Stilte is niet altijd goed. Het lijkt wel of ze in de stille dag gisteren krachten hadden verzameld. Vandaag zijn er zelfs in de stad Vinnitsa bommen gevallen. Dat is geen Noord of Oost Oekraïne meer, dat is bijna west Oekraïne. Dat vind ik heel eng.

In de winkel liggen twee dingen: Chocolade en een kaasproduct van de laagste klasse. Een reep chocolade heb ik gekocht voor de kinderen. En met het 'kaasproduct' wil ik proberen voor 8 maart Internationale Vrouwendag een pizza voor ons te maken om het te vieren.

We proberen mijn oom weg te krijgen uit Kiev, maar dat lukt niet. Een vriend belde uit Sumy. Hij woont daar in een flat met zijn gezin en hij zegt dat het steeds moeilijker is om aan eten te komen. De prijs voor een zak aardappelen is acht keer zo duur. Hij zegt dat het woekerprijzen zijn, maar hij heeft het toch maar betaald. Weet je, 's avonds als we binnen zitten, belt iedereen vrienden en familie. En alle verhalen die ik hoor zijn 'niet gezellig'.

Wat ook gebeurt is dat iedereen; ruzies bijlegt, na soms jaren contact zoekt, Iedereen zoekt elkaar op en vergeeft elkaar. Wat er toe deed, doet er niet meer toe. Vervolgens ging het ook over onze familie. Ik kwam erachter dat ik helemaal niet goed weet hoe onze 'boom' in elkaar zit. Ik vond het genoeg van iedereen om te weten dat het 'familie is'. Zij gaat de oom in Kiev vragen de boom te tekenen. Het is dus ook andersom; wat er niet toe deed, doet er nu wel toe."

Wareniki (deegkussentjes) gevuld met aardappel

Larissa "Hoe het hier is? Waarom vraag je dat? Weet jij iets meer? Is er nieuws?!
Hier is alles goed. Gisteravond was er luchtalarm en hebben we weer in de kelder gezeten. Ik zie nu hoe mijn dochter daarop reageert. Ik hoop dat het verstrijken van de tijd ook zal helpen voor haar. Voor de rest: slaapt ze nog steeds. Ze slaapt en ze slaapt alleen maar. Wij zijn nu met mensen uit de stad met z'n allen buiten eten aan het maken voor de soldaten. Ik ben Wareniki (deegkussentjes) gevuld met aardappel aan het maken en ik bak bolletjes.

Tatjana Sumy gisteren: 'Stabiel. Stabiliteit is een teken van meesterschap'. Ik vroeg hem: bedoel je in jezelf of in de stad. 'Overal.' Zo waardevol. En de rest komt wel een keer, bij een kampvuur. Of misschien is het dan juist ook beter dan over andere dingen hebben. Sowieso: Ik ben blij dat ik de blog schrijf met vrouwen. Zij blijven delen. Anja vertelde dat haar man de vier dagen helemaal niets meer sprak en pas op de vijfde dag zei; 'Ik heb het moreel heel moeilijk.'

Vandaag is het weer anders in Sumy. Ik 'lees' dat Putin de evacuatie toestaat, maar... Rusland ín en Wit Rusland ín. Evacueren mag, maar dus naar.... Rusland en Wit Rusland. Ik durf het niet, ik kan het niet, ik durf het niet, ik kan het niet, te vragen of dat waar is.

---

Julya kan ik niet bereiken. Maar zij is in west Oekraïne. Dus dat niet opnemen is écht veel lichter.

Grapjes:
'Als je je ooit nutteloos voelt, bedenk dan dat er nu ook in Rusland iemand studeert aan de faculteit Internationale Betrekkingen.'

'Jullie hadden toch familie in Rusland? Ja, die hadden we, maar die hebben ons omgeruild voor een TV.'
​
'Rusland. Dit zijn geen sancties. Dit is een speciale financiële operatie. Dit is de hele wereld die jullie komt redden.'

Tatjana houdt korte dagboek-verhaaltjes bij van een aantal  vrouwen uit Oekraïne.  
Zo willen we een podium bieden voor een paar van de stemmen uit Oekraïne over wat daar nu gebeurt.
​Al deze verhalen spelen af in Sumskaya Oblast, De Sumy Oblast, noord-oost Oekraïne, aan de grens met Rusland. Alle vrouwen waarmee Tatjana nu in contact is zeggen: "Schrijf vooral. Het is belangrijk dat dit gehoord wordt. We blijven delen, zolang we verbinding en elektriciteit hebben."
Tatjana neemt nu deze rol op en geeft de berichten door zolang dat kan. Als een brug. Geen enkele consistentie of andere pretentie gegarandeerd. 

Wil je steun geven dat kan. Het was het rekeningnummer voor een groot kunstproject dat ik deze week glansrijk zou lanceren. Maar daar kwam even wat tussen. Als je geld wil storten doe dat o.v.v. Oekraïne en zet er als je wil een boodschap bij. Alles is welkom. Dank. 
​Het rekeningnummer is: NL80 KNAB 0410 5109 04 t.n.v. T. Kirienko / Curtainenko

​Lees de hele serie 'Stemmen uit Oekraine'