Stemmen uit Oekraine XIII

Foto gemaakt door Larissa's dochter.

Dag 13
Tatjana Vandaag is vrouwendag. En Sumy is vannacht gebombardeerd. Vanochtend hoorde ik twee keer 'Pling' met 'Gefeliciteerd met Internationale Vrouwendag' uit Sumy. Ik kon niet meer. Ik hoor kleine dingetjes over hoe ze leven. Zoals: Vannacht zijn er 21 mensen/burgers omgekomen bij de bombardementen. 'Wij verstoppen ons niet (in kelders). Dat heeft geen zin, want onze kelder gaat net zo goed als ons huis ook gaat.' Ze liggen buiten het centrum aan de rand. Ze kiezen ervoor op de plek te blijven, al staat de evacuatie nu... een paar uur open voor 'wie wil gaan'.

Gisteren was er sprake van dat evacueren mocht, maar naar Rusland. Vandaag heb ik begrepen dat er twee 'groene corridors' opties zijn. Óf naar Rusland of naar de Oekraïense stad Poltava. Deze evacuatie naar Rusland kan… bij mij rondvragen (alles blijft: rondvragen, dat is het beste wat ik kan doen).
Twee redenen: 1. Een nieuwe aflevering in de TV-war. Ze kunnen dan filmen hoe ze Oekraïense vluchtelingen ontvangen die ze bevrijd hebben. 2. Om te kunnen gebruiken als gijzelaars.

En misschien is mijn angst ongegrond (dit is míjn angst, en ik heb het met niemand daar gedeeld) maar het blijkt de afgelopen dagen dat het handhaven van evacuatie-afspraken nogal een 'verbeterpunt' is. Het aanbieden van een vrijblijvende keuze past niet echt... Ik wantrouw het. Ik vroeg aan Sumy: Kennen jullie iemand die dat gaat doen? Hij zij (beleefd vertaald) dat mensen nu niet zo'n zin hebben daarheen te gaan. Ik hoop écht. Ik hoop écht, dat ze geen trucjes doen, en de bussen naar Poltava rijden. Jongens, duwen jullie mee?

Iedereen stuurt elkaar vandaag 'Gefeliciteerd met Internationale Vrouwendag'. Ook dat is een gedeelde Sovjet Erfenis met Rusland. Prima. Net zoals de dag van de Arbeid. Maar een gedeelde geschiedenis hebben rechtvaardigt nooit te mogen dwingen ook een gezamenlijke toekomst te hebben. Dat is een hele, hele ongezonde relatie (zie meer daarover paar dagen geleden).

---

---

Yulya Is als het goed is vannacht de grens over gestoken. Dat was gisteravond hun doel. Daar wachten bevriende mensen op hen om hen daarmee te helpen. Ik vroeg haar nog, maar; ze had informatie over wat daarna te doen.

---

Lyuda Is nu ook ziek van het virus dat haar man had. 'Maar ik snap het wel: het lichaam heeft zo'n klap gekregen. Het komt me nu niet goed uit om ziek te zijn, maar ik lig nu op de bank en drink alleen maar thee.' Mijn man is vanochtend om 6 uur weer vertrokken (naar het front)'.

---

Anja "Vandaag was een stille, rustige dag. Mijn tante is zelfs terug naar de stad gereisd om haar haar te laten doen voor Vrouwendag. Wij hebben haar proberen tegen te houden, maar ze zei: Voor mij is dat heel belangrijk. En ik begrijp ook; dat iedereen zich op een andere manier probeert ergens aan vast te houden. Het lukt onze oom maar niet weg te komen uit Kiev. Hij heeft al een paar keer gebeld en geprobeerd, maar hij is iedere keer nog niet aan de beurt. Wel hebben mijn oom en tante plannen gemaakt om als ze samen zijn te vluchten, naar hun dochter in Duitsland. Mijn gezin niet. Wij blijven.

Er gaat wel wat anders veranderen na de oorlog. Ik kan niet meteen meer mijn oog loslaten van mijn huis, de kinderen, mijn erf. Ik ben zelf ook heel schrikachtig voor alles. Het zal mij niet lukken hem af te geven aan de crèche en zelf nog een stad verder te gaan werken. Ik moet er de hele tijd bij zijn. De tijd zal dat misschien helen, maar als de oorlog voorbij is, ga ik mijn baan opzeggen en wil ik thuis gaan werken. Ik heb al een plannetje. Ook wil ik dan mijn ochtend-rituelen van yoga en water-cleansing weer oppakken. Ze zeggen dat het heel goed is voor je mentale toestand om plannen te blijven maken voor de toekomst. Dat ben ik aan het doen."

​(Zij bracht mij op een idee. Ik ga die vraag ook aan de anderen vragen. Dat lift op.)

---

Larissa is kort. "Bij ons is het godzijdank vandaag gewoon rustig. Wij slaan deze Vrouwendag over. Er valt weer nieuwe sneeuw. Er wordt ons verteld zo veel mogelijk thuis te blijven, dus dat doen we dan maar. Ik heb je wel een foto gestuurd die mijn dochter heeft gemaakt. Plaats je die vandaag?"

---

Tatjana En ook hoor ik hier in NL: Dat een Russisch jongetje in elkaar is geslagen 'voor Oekraïne'. Dat de eigenaar van een Russische winkel met de dood is bedreigt (is ook nog eens een Russischtalige, gevluchte Oekraïner @#%@%^$@) en nog meer van dat....
Kom op jongens, wordt niet je eigen stukje Putin. We moeten écht naar die ene laag hoger als we hier een keer uit willen stappen. Wat je wél kunt doen is UA ondersteunen in het nú en over een tijdje: haar zoektocht naar een nieuwe toekomst. (En niet meer zo'n referendum doen he, van een paar jaar geleden.)
En wat ik nu even ga doen is huisvesting- en nachtkijker-dingetjes.  

Tatjana houdt korte dagboek-verhaaltjes bij van een aantal  vrouwen uit Oekraïne.  
Zo willen we een podium bieden voor een paar van de stemmen uit Oekraïne over wat daar nu gebeurt.
​Al deze verhalen spelen af in Sumskaya Oblast, De Sumy Oblast, noord-oost Oekraïne, aan de grens met Rusland. Alle vrouwen waarmee Tatjana nu in contact is zeggen: "Schrijf vooral. Het is belangrijk dat dit gehoord wordt. We blijven delen, zolang we verbinding en elektriciteit hebben."
Tatjana neemt nu deze rol op en geeft de berichten door zolang dat kan. Als een brug. Geen enkele consistentie of andere pretentie gegarandeerd. 

Wil je steun geven dat kan. Het was het rekeningnummer voor een groot kunstproject dat ik deze week glansrijk zou lanceren. Maar daar kwam even wat tussen. Als je geld wil storten doe dat o.v.v. Oekraïne en zet er als je wil een boodschap bij. Alles is welkom. Dank. 
​Het rekeningnummer is: NL80 KNAB 0410 5109 04 t.n.v. T. Kirienko / Curtainenko

​Lees de hele serie 'Stemmen uit Oekraine'