Stemmen uit Oekraïne XIV

Kozakken sturen een brief naar het Russisch leger: 'Go fuck yourself'

Remake van: Ilja Repin, Zaparozhia Kozakken sturen een brief naar de Turkse Sultan. De vrijheidsstrijd is echt al eeuwen gaande.

Dag 14
Lyuda is vandaag vooral aan het woord. "Tan'; Hier is geen feeststemming. Ik wil nu geen Internationale Vrouwendag, maar de dag van de Overwinning. Rondom ons is het een beetje tot een stilstand gekomen. Ze gaan niet vooruit, ze gaan niet achteruit.
Eergisteren hoorde ik van een gezin wat van daar (net noordelijker, bezet gebied) naar onze stad kwam. Ze vonden het heel moeilijk weg te gaan, want weten dat ze dan in hun huizen kruipen en op hun bedden gaan slapen. Dat is wat ze doen. Ze hangen wat rond. Ze hebben niet te eten en plunderen winkels. Dit gezin is het gelukt om hier te komen, maar om door de checkpoint te komen zijn ze eerst, daar, op de weg, helemaal tot het laatste uitgekleed.

De soldaten staan overal in het land maar een beetje... stil te staan. Zonder motivatie, verbaasd dat ze niet met bloemen worden onthaald en de organisatie/logistiek is verschrikkelijk. Ze hebben niets te eten. Dan gaan ze weer plunderen (Dat 'glorieuze' leger, snuift ze). Het Kremlin geeft niets om ze. Wíj (UA) doen hun lijken en krijgsgevangen registreren geven dat door. Weet je hoeveel moeders daar anders nooit zullen weten waar hun zoon is?!

Ik merk ook: misschien moeten we hier aan gaan wennen en gaat het langer duren. Dan is het belangrijk om er een ritme en een structurele aanpak in te krijgen. Ik ga zelfs zo even stofzuigen en de vloeren dweilen. En heel misschien zelfs mijn tomaten voor-kiemen voor dit jaar. Ook de minister van Landbouw en voedsel sprak vandaag tegen de boeren, zelfs voor die rondom Cherson en Charkiv: 'Ga maar toch proberen op één of andere manier iets in de grond te krijgen, te zaaien, want we moeten toch gaan nadenken over dat we moeten blijven eten.' En misschien kan ik zelfs binnenkort jouw doek nog omzomen. Maar dan; hoe het dan vervolgens op te sturen? Als ik op de kaart kijk zijn we gewoon omsingeld. (barst uit in slappe lach) (Ja. Hoe we nu verder moeten met mijn textielkunst is mij ook nog een volslagen raadsel)
Bel je nog met Rusland?
Om eerlijk te zijn ben ik daarmee opgehouden. Het voelt heel zinloos door de telefoon iets aan de denkbeelden te veranderen. Mijn 'Koem' die in Duitsland zit die doet dat nog wel. Ik heb mijn energie nodig voor ondersteuning hier.
Ze blijven ons fascisten noemen. Ik zég; wij vechten hier tegen een grotere fascist dan Hitler. Hij verwoest/maakt meer met de grond gelijk dan zelfs Hitler had gedaan. Als ik ze foto's van Ochtirka laat zien zeggen ze; dat is niet waar.
Ochtirka is gewoon een heel klein stadje hier in de Sumy provincie, je weet hoe kleine stadjes bij ons zijn, wat kerkjes, wat gebouwen, wat flatjes, houten huisjes en veel groentetuinen. Het is nu 13 dagen oorlog. 13 dagen is Ochtirka gebombardeerd. Ik vraag me af wat daar te herbouwen valt. Wat heeft dat arme Ochtirka hun ooit zo aangedaan?! (barst uit in huilen)

(Het tweede gedeelte van) Het geld is vandaag aangekomen. Ik wil dat je doorgeeft dat ik graag over een tijdje iedereen die ons heeft gesteund; persoonlijk wil bedanken. Dat betekent écht heel veel voor ons. Geef je dat door?"

---

Anja is goed/normalno. We hadden het over een excentrieke oom. Niet voor in de blog. Anja neemt even tijd voor zich. Iedereen komt haar de neus uit en ze zit in haar eentje op hun bouwgrondje.

---

Larissa "Gisteren was rustig. Er werd alleen wat geschoten, maar de nacht was stil. Ik ben hiervoor nooit dankbaar geweest, ik heb hiervoor nog nooit gebeden voor een stille nacht. Het is hier nu twee nachten rustig, overal lijkt het een beetje rustiger. Onze rouw gaat een nieuwe fase in, want het lichaam is fysiek niet in staat zo lang in dat eerste stand te blijven. Ik ga ook weer wat doen. Ik heb er helemaal genoeg van. De lente begint. Ik wil het huis opruimen.

Mijn twee broers zijn nu beide in Kiev. De ene woonde in de voorstad Irpin, maar die is nu verwoest. Nu doen ze in Kiev allebei 'dat wat en daar wat nu nodig is', ze bewaken de stad.

Na de oorlog wil ik weer verder met onze verbouwing. We verbouwen een oud boerderijtje naar zoveel mogelijk ecologische waarden. Ook had ik een heel plan gemaakt waar bloembollen in de tuin te zitten. Ik was gisteren heel verdrietig dat ik door al dit gedoe nu mijn krokussen nog niet geplant had. Maar nu ligt er weer nieuwe sneeuw. God zegt daarmee: Het gaat nu even niet om krokussen. Je tijd van krokussen planten komt nog wel. Hij leert ons geduld. Maar ik ben heel ongeduldig. Geen tijd meer voor deze flauwekul. Genoeg gekloot. Val maar dood of ga maar weer naar huis, zie maar, maar wíj moeten weer de moestuin in. De lente komt eraan."

(een paar dagen geleden schreef ik al: veel mensen zijn daar (deels) zelfvoorzienend met 'eigen', vee, groenten, weckpotten ect) Ik vind het moeilijk om sommige nuances of gezegden goed te vertalen. Maar op de manier waarop zij dat zegt maakt ze me aan het lachen. Het gaat goed komen. Zo'n volk verover je niet.

---

Julya belt als ze in DL aangekomen zijn.  

---

Tatjana houdt korte dagboek-verhaaltjes bij van een aantal  vrouwen uit Oekraïne.  
Zo willen we een podium bieden voor een paar van de stemmen uit Oekraïne over wat daar nu gebeurt.
​Al deze verhalen spelen af in Sumskaya Oblast, De Sumy Oblast, noord-oost Oekraïne, aan de grens met Rusland. Alle vrouwen waarmee Tatjana nu in contact is zeggen: "Schrijf vooral. Het is belangrijk dat dit gehoord wordt. We blijven delen, zolang we verbinding en elektriciteit hebben."
Tatjana neemt nu deze rol op en geeft de berichten door zolang dat kan. Als een brug. Geen enkele consistentie of andere pretentie gegarandeerd. 

Wil je steun geven dat kan. Het was het rekeningnummer voor een groot kunstproject dat ik deze week glansrijk zou lanceren. Maar daar kwam even wat tussen. Als je geld wil storten doe dat o.v.v. Oekraïne en zet er als je wil een boodschap bij. Alles is welkom. Dank. 
​Het rekeningnummer is: NL80 KNAB 0410 5109 04 t.n.v. T. Kirienko / Curtainenko

Het oude geld is nu aangekomen. Nieuw geld. Rekening her-openen: te verdelen onder de vier vrouwen. Naar hun inzicht te besteden. Voor het geval dat. Zodat het er is voor als ze het nodig hebben. Ze zien maar....met de voetnoot erbij, dat het écht naar hun inzicht is. Dus óf voor hunzelf, al wil niemand nu zelf geld ontvangen voor zichzelf. Kan besteed worden van macaroni tot kruisraket (wees niet bang voor het laatste, ze kopen geen wapens, want die zijn al in gebruik) Ik wil even de situatie schetsen, dat het niet een tijd is van teddyberen en dat ik hun oordeel hoger acht dan mijn beleren.

​Lees de hele serie 'Stemmen uit Oekraine'