HELMEN VOL VERHALEN
  • Home
    • Expositie Helmen Vol Verhalen
    • VETx
    • Johan Willem Friso Kazerne
  • Foto Expositie
  • Helmen Vol Verhalen
    • Koninklijke Landmacht >
      • Pilot Edwin de Wolf Koninklijke Landmacht 'De kaart is niet het terrein' Anook Cléonne
      • Edo van den Berg Koninklijke Landmacht 'Terugslag' Hans Mes
      • Erik Kuiper Koninklijke Landmacht 'We Lost One' Mieke van Zundert
      • Florentien Braat Reservist Koninklijke Landmacht 'Emotionele Bagage' Caro Kropveld
      • Kaweh Madad Koninklijke Landmacht 'Kaweh' Sjaak Kooij
      • Hans Damen Koninklijke Landmacht 'Cross Roads' Tatjana Kirienko
      • Ludy de Vos Koninklijke Landmacht 'Aftermath' Rob Voerman
      • Marco Kroon Koninklijke Landmacht 'Off Grid' Anders Wolhar
      • Jordy Schalk Koninklijke Landmacht 'Op missie' Peter van Hal
      • Annique Priesterbach Koninklijke Landmacht 'Life starts where your comfortzone ends' Bas Fontein
      • Stefan Markvoort Koninklijke Landmacht 'Each other we support' Mirka Farabegoli
      • Oege Venema Koninklijke Landmacht & Marine 'Bushmaster' Diederick Kraaijeveld
    • Koninklijke Marine >
      • Brigitte Koopman Koninklijke Marine 'The Mothership' Yvonne Beelen
      • Amy van Son Koninklijke Marine 'Collateral Beauty' Marian Tappel
    • Koninklijke Luchtmacht >
      • Debby Werry Koninklijke Luchtmacht 'Puzzling Tough/Sharp' Renée van den Kerkhof
      • Harrie Vorsteveld Koninklijke Luchtmacht 'Home is where the heart is' Kunstconstructie
    • Koninklijke Marechaussee >
      • Rico Briedjal Koninklijke Marechausee 'Radar Love' Mainkunstenaars
      • Linda Rullens Koninklijke Marechaussee 'A blue heart finds all the colours' Danielle Spoelman
    • Thuisfront >
      • Thuisfront Rob † Mira en Stan Donkers 'Missie HVV -EMR10' Erik van Maarschalkerwaard, 'De Brief' Tristan Louwaars
      • Thuisfront Tom † , Wil en Marianne Krist 'Verbonden' Jelmer Zwaan
    • ReUniform
  • Stemmen uit Oekraïne
  • Nieuws
  • Podcasts
    • Podcasts en Opening Johan Willem Friso Kazerne Assen
    • Podcasts Memory Vrijheidsmuseum Nijverdal
    • Podcasts Vernissage Vliegbasis Deelen
  • Webshop 'de TOKO'
  • Contact
    • Steun HVV
    • Sponsors en partners
    • ANBI
    • Pers

Stemmen uit Oekraïne 

Stemmen uit Oekraïne VI

1/3/2022

0 Comments

 
Stemmen uit Oekraine Molotov Cocktails, cadeautjes zie gister of was het eergisteren.
Dag 6 Tatjana​ "Deze vrouwen: zijn niet de enigen. Er zijn meer check ins, maar niet op de blog. Met bijvoorbeeld twee broers in Sumy heb ik 6 woordjes per dag berichtjes. En ook 1 woordje is goed. Alleen even horen of het 'ok' gaat; 'Normalno'. 'Ok' heeft een heel andere betekenis dan 5 dagen geleden en gaat meer over ... 'of je het nog doet'; Het nieuwe 'normal'no'.

Voor elk telefoontje, tenminste als de locatie verschilt van waar ik net heb gebeld .... draai ik binnenstebuiten, tril ik en nog wat meer andere dingen. Nergens is het zeker. Nu is niet straks is niet vannacht etc.... maar niet iedereen zit in de blog. Gelukkig maar, want ook dit kan ik al niet processen. Wat in dit, valt er überhaupt wel te processen? Ik heb het al van uit mijn tenen nodig, nee nog van ver daar voorbij, om deze woorden die jullie lezen; door mij heen op papier te krijgen. Maar. Dit is wat er nu moet gebeuren. Het bestaat nu niet iets anders te doen. 
​
Inmiddels blijkt: dat degenen waar we over schrijven in een soort... strook van onbezet gebied wonen met aan weerszijden Het Russisch leger (zie kaartje). Een soort schiereiland in bezet gebied.....
​Ik kan er niet bij, ook niet een beetje, welke vorm de werkelijkheid heeft aangenomen. 
​

Picture
Lyuda: "Gisteren kwam mijn man onverwacht een paar uur thuis. (Zie dag 1. Lyuda's man en oudste zoon vechten in de Sumy provincie aan de Noordgrens, waar ze tot nu toe de grens verdedigd houden, zie kaartje) Ik heb hem geschoren. Hij heeft gegeten en zich gewassen. Het was te kort om hem 'lief te hebben', maar we hebben wel kunnen kibbelen. Hij weet dat ik van hem hou.

Mijn zoon in Kiev vertelt dat hij al went. Dat hij al heeft geleerd wanneer hij naar buiten moet rennen en wanneer hij weer de kelders in moet moet duiken. Zo rent hij deze dagen op en neer. Tja; dat is hoe ze daar nu leven.

Hier was voor het eerst vannacht geen luchtalarm. We zijn gewoon in staat van alle vormen van klaarheid om de bezetter te op gepaste wijze te begroeten. Ik zit hier in het donker, met een lampje aan op de gang, want we mogen geen licht maken. Sumy is voor nu 'rustig' (ik wil even taalkundig opmerken hoe bizar snel de betekenis van woorden opschuift) en daar wordt alleen geschoten in de voorwijken. Dat is niets bij hoe ze nu tekeer gaan in Charkiv. Daar zijn zelfs (door Geneve) verboden vacuum-bommen gebruikt."

Tatjana: "Ik leer een hoop nieuwe woorden de laatste dagen: dat zijn bommen die het zuurstof wegnemen. Ik neem deze dingen die ze zeggen in de loop van mijn onwerkelijke verslaggeef-ervaring steeds meer over, vooral van hen met militaire contacten. Vaak zie ik dat wat zij al vertelden een dag/halve dag later in het nieuws/social media komt. Zij zitten er echt het dichtste bij. Zoals het absurd fenomeen van gestrande tanks zonder benzine met bijbehorende  'verloren' Russische jongens in de provincie, waar je nu veel filmpjes van ziet. (zie blog gisteren) Van hen hoorde ik dit. Iedereen is constant met elkaar in contact. Alleen vanaf gisteren eind van de middag.... "

Lyuda: "De Russen zijn begonnen met het internet en de verbinding te blokkeren. We weten iedere keer niet hoe lang ze dat lukt (deze oorlog is ook een IT-oorlog) Soms liggen we er een paar uur uit en ben ik niet bereikbaar. Dan weet je dat. Dat hoeft niet te betekenen."

​Julya (buiten Kiev) is kort vandaag: "Tan', wat wil je dat ik vertel?! (zij heeft hier tussen deze haakjes en sowiso de meest uitgebreide scheldkanonades) Jullie zien het nieuws toch?! Je ziet toch hoe het met ons gaat! We zitten hier gewoon in ons huisje; Op de plek. We kunnen nergens heen. Ik kan niet meer. Ik houd de bombardementen niet meer vol. Ik huil vanaf de ochtend. Ik houd het niet meer vol van de stress. Dit is angst uit de hel. Dít... is hoe het met ons gaat!"

Iets later: 'Zo. het gaat weer wat beter. en Liza (haar dochter, zie gisteren) heeft geen koorts meer.'

​Larissa: "Nu je belt zijn we net terug van onder de grond. Ja, nu is het hier ook zover. Het eerste luchtalarm. Maar ik zeg nog steeds dat het hier heel goed met ons gaat en niet zoals op andere plekken in Oekraïne. Hier werd vandaag gratis melk uitgedeeld op straat omdat alle gebouwen/fabrieken dicht zijn en de koeien toch doorgaan met melk geven.

Je merkt nu, na een paar dagen, echt dat de winkels leeg worden. Wij zitten hier (Sumy provincie) natuurlijk aan twee kanten door Russen omringd. Er is nergens transport meer mogelijk. Bruggen zijn gebombardeerd, Alle wegen zijn afgesloten, en de mate waarin wordt steeds heftiger.
Overal zijn.... (ik zoek een woord: anti-tank kruizen) Nu zijn er ook weg-mijnen. Ik hoor dat onze gouverneur nu overlegt met de Russen om door de Russen heen toch een voedsel-bevoorrading in ons gebied toe te laten. "
Anja: was vandaag niet bereikbaar. ​

Tatjana houdt korte dagboek-verhaaltjes bij van een aantal  vrouwen uit Oekraïne.  
Zo willen we een podium bieden voor een paar van de stemmen uit Oekraïne over wat daar nu gebeurt.
​Al deze verhalen spelen af in Sumskaya Oblast, De Sumy Oblast, noord-oost Oekraïne, aan de grens met Rusland. Alle vrouwen waarmee Tatjana nu in contact is zeggen: "Schrijf vooral. Het is belangrijk dat dit gehoord wordt. We blijven delen, zolang we verbinding en elektriciteit hebben."
Tatjana neemt nu deze rol op en geeft de berichten door zolang dat kan. Als een brug. Geen enkele consistentie of andere pretentie gegarandeerd. 

Wil je steun geven dat kan. Het was het rekeningnummer voor een groot kunstproject dat ik deze week glansrijk zou lanceren. Maar daar kwam even wat tussen. Als je geld wil storten doe dat o.v.v. Oekraïne en zet er als je wil een boodschap bij. Alles is welkom. Dank. 
​Het rekeningnummer is: NL80 KNAB 0410 5109 04 t.n.v. T. Kirienko / Curtainenko

​Lees de hele serie 'Stemmen uit Oekraine' 
​
Vorige
0 Comments

Stemmen uit Oekraïne V

28/2/2022

0 Comments

 
Picture
Dag 5. Tatjana, die de brug vormt tussen Nederland en de Oekraïne;
​"De gesprekken variëren van 'Als we gaan dan gaan we goed' tot 'Ik hou van jou' tot onvertaalbare Russische scheldkanonades. Dat is een kunstvorm, ik zeg het je. De hoogste hoogtes en de diepste diepten. Het veld is nog nooit zo groot geweest. Terwijl niemand weet wat morgenochtend is, en we scenario's langs gaan zonder ze te noemen, hebben we het over kaarsjes en donkerte. En de donkerste donker, die kaarsjes mogelijk maakt nog meer kaarsjes te zijn. Temidden van het onbeschrijfelijke, voorbij het onvoorstelbare, op die plek waar gelukkig geen woorden voor uitgevonden zijn; hoor ik ook hoe mensen hun alles veranderende Boedha inzichten doorleven.

Ik voel dieper dan ooit, hoeveel je grondkleuren ertoe doen, die laag op het canvas, die zit onder al die andere klodders verf die je gedurende de rest van het leven aanbrengt. Ik merk ook hoe ik dat gedeelte in mij de laatste circa vijf jaar heb verwaarloosd. De laatste jaren ben ik niet geweest, zijn banden verdund. Ik heb door mijn persoonlijke processen de afgelopen jaren teveel gewatertrappeld op de plaats en heb vergeten dat de watertrappel-plek in mijn rivier twéé oevers heeft. En; ik wilde voordat ik daar weer heen ging eerst nog heel veel dingen 'bereiken'. Zodat ze trots op mij zouden zijn. Maar ik weet nu. Dat zijn ze al. Hoe dan ook. Wie ik ook ben en los van dat; ik hoef niets te worden of te zijn. Ik ben al. En zodra het weer kan: ga ik weer voet aan land zetten op die kust.
En de liefde en de trots was nooit dieper dan nu om voor driekwart in mij onderdeel te mogen zijn van dát volk."

Stemmen uit Oekraine
Protest op de Grote Markt in Groningen
​Lyuda "Ik zit tegen de wens van mijn man (zie dag I) toch alleen thuis. Ik wil niet meer vluchten. Als ze gaan schieten, dan duik ik weg van de ramen en als ze gaan bombarderen dan ga ik naar de kelders. Ik vond het eerst wel eng alleen thuis te zitten, maar met jou praten helpt ook. Ik had gisteren een shock. Ik had whatsapp contact met een vrouw, een oude bekende, uit Rusland. Ze zei dat er geen oorlog is. Ik stuurde haar een foto van gebombardeerde huizen en mensen in de kelder. Ze zei dat ik loog. En blijkbaar is Poetin niet de enige. En ze zei dat velen daar bereid zijn om hier te komen on ons her op te voeden. Blijkbaar weten zij beter dan wijzelf hoe wij in ons eigen land moeten leven."

​Larissa "Hier is het rustig. Ik ben nu gewoon thuis met de kinderen. Mijn man is elektriciën en is nu elektriciteit aan het aanleggen voor in de schuilkelders. Gewoon voor; je weet maar nooit. Ik wil ook wat doen, maar voel mijzelf een beetje plaatsgebonden, want ik heb hier mijn kinderen thuis. Mijn oudste dochter nog niet. Zij zit nog in Sumy. Daar is het sinds vanochtend weer rustig. De evacuaties zijn weer op gang gekomen. maar zij is nog niet aan de beurt. Als eerste brengen ze nu degenen die daar in het ziekenhuis lagen weg. Wie weet hoe lang dat cordon open blijft en wanneer ze aan de beurt komt."

"Wij moeten hier voor eens en altijd doorheen, Tanyusha, zodat dit circus een keer ophoudt. Daarna hebben we heel veel werk te doen en gaan we dit land grondig, in alle uithoeken herbouwen. Maar eerst dit.  We hadden al jaren de toestand van de Krim. en nu dit. Stel je voor dat iemand keer op keer in jouw huiskamer kom; Ik kom jou redden. Die gordijnen hebben niet de goede kleur. Die bank moet anders en je kookt je pap ook niet op de juiste manier. Iedereen is zo ongelofelijk boos. Laat ze maar komen. We zullen met onze blote handen op hun tanks klimmen. Rusland had gerekend op een rustig uitje naar Kiev, een paradewandeling op de boulevards. Waar ze geen rekening mee hadden gehouden is met een land waar iedereen wat doet. Niemand doet niets. De Hooligans in Kiev trekken stukken kapotte asfalt van de weg om de voertuigen ervan langs te geven. Mensen hangen uit hun huizen om Molotov Cocktails te gooien. Net-geen-kinderen-meer kruipen 's nachts onder de voertuigen om ze te ontmantelen. Mensen klimmen met hun blote handen op de tank."

"We hebben hier vandaag in de stad een deserteur opgepakt. Die heb je hier nu overal (in de provincie). Verloren jongens. Soms alleen, soms in groepjes. Soms stelen plunderen ze een winkel om aan eten te komen. Soms zijn ze naar burger omgekleed, soms nog in uniform. Soms zijn ze zelf gevlucht. soms is bijvoorbeeld hun commandant gedood en weten ze gewoon niet meer waar ze heen moeten."

​Anya "Het is hier een normale, rustige dag. Vannacht was het stil, alleen 's nachts ging in Shostka het alarm. We hebben net zoals iedereen de ramen afgeplakt. Nergens mag licht naar buiten en we hebben nu een avondklok vanaf zes uur. Mijn man is voor vannacht opgeroepen om het bedrijf waar hij werkt te bewaken. Hij wil ons helemaal niet achterlaten. Dus vannacht is hij niet bij ons. Nu hebben we alleen een hele grote buurman voor als er iets gebeurt. Ik vind dat wel spannend, maar er gebeurt vast niets. En er wordt hier nu overal, ook in ons dorp, in elke straat, 's nachts gepatrouilleerd door een burgerpatrouille. Mijn man zit daar nu ook bij."

"Weet je waar ik nu tegen aan loop? Ik heb even een moeilijke dag. Al is het geen groot verhaal. Het feit dat we al vijf dagen met heel veel mensen samenleven op een hele kleine ruimte. We hebben familieleden in huis genomen. Daarmee zitten we binnen. We moeten de ramen afsluiten. Er mag geen licht doorheen. We mogen niet meer naar buiten na 6 uur 's avonds. Alle nachten brengen we door met een paar buurtgezinnen in onze kelders. De hele tijd met veel te veel mensen in een veel te kleine, donkere ruimte. Misschien is het ook de allereerste shock die eraf gaat, waardoor je weer iets gaat  voelen. Ik kan me voorstellen dat wel meer mensen daar nu mee te maken krijgen."

​Aan het eind van dit gesprek had ik Anja ervan verzekerd dat het best kan om even een half uurtje te wandelen langs de oevers van ons naastgelegen meer. Ik hoop dat ze het écht gaat doen.

Julya kan alleen berichten sturen. Dus haar verhalen zijn veel.... geconcentreerder. 
"Vannacht was het stiller rond Kiev. Ze hebben hier alleen een voorstadje zowat met de grond gelijk gemaakt. Ze richten zich nu vooral op andere steden: Sumy, Konotop, Nezhin, Tjernigiv. Wij hebben voor het eerst kunnen slapen. Maar vandaag is mijn kind ziek geworden. Die ben ik nu aan het verzorgen. Iedereen wacht nu op de uitslagen van de onderhandelingen. We moeten allemaal blijven geloven in het beste. Dat is belangrijk. Slava Oekraïna!"

Deze Groet.... 'Slava Oekraïna'; Ukraine be praised is de beste vertaling die ik even kan bedenken, is nu heel belangrijk. Het wordt de hele dag tegen elkaar geroepen en speelt nu ook een grote rol in erachter komen wie iemand/een soldaat is op straat: is het een Rus of een Oekraïner? Je hoort het nu ook in alle filmpjes ect. Let daar maar eens op. Ik kan een andere keer er meer over vertellen. maar gewoon als tip: Stel: je wilt iemand uit Oekraïne een hart onder de riem steken, dan vinden ze het vast heel leuk te horen dat je deze groet kent. Dat is al een warm teken van solidariteit.

De één zegt: Slava Ukraina. 'Praised be Ukraine!'
De ander antwoordt: Geroiyam Slava! 'Praised be the heroes'


Een halve dag na het beschikbaar maken van de rekening heb ik de eerste 1200 euro mogen overmaken naar Lyuda. Ook dit gebeurt. Uitroeptekens en emoticons kunnen dit niet goed beschrijven. Misschien kan Lyuda dit beter doen: 'Ik huil als ik de steunbetuigingen.' (zie ook de foto's van gisteren!) De hele wereld ziet dit. Weet je, zonder deze hele wereld aan steun en hulp weet ik niet of wij dit zo hadden volgehouden. Het is zón troostend gevoel te voelen dat onze pijn niet alleen ónze pijn is.' De donkerste donker zorgt ook weer voor het lichtste licht. Ook jullie zijn kaarsjes. Blijf kaarsjes. Ik wens dit bedrag een behouden vaart naar de andere kant van de lijn. Duwen jullie even mee? En uiteraard houd ik jullie op de hoogte. We are in this together.

​Het was het rekeningnummer voor een groot kunstproject dat ik deze week glansrijk zou lanceren. Maar daar kwam even wat tussen. Als je geld wil storten doe dat o.v.v. Oekraïne en zet er als je wil een boodschap bij. Alles is welkom. Dank. 
​Het rekeningnummer is: NL80 KNAB 0410 5109 04 t.n.v. T. Kirienko / Curtainenko
Vorige
Volgende
0 Comments

Stemmen uit Oekraïne IV

28/2/2022

0 Comments

 
Stemmen uit Oekraine
Dag 4 Tatjana "Het is een ongekend bijzonder proces. met iedereen ben ik emotioneel mee verbonden. Het zijn zeer emotionele gesprekken, over ongekend onwerkelijke belangrijke leven en dood dingen. De gesprekken gaan van ... als we gaan dan gaan we goed tot aan Ik hou van jou."
Oproep van Tatjana:  Ik heb besloten een mogelijkheid te openen om geld te sturen met Lyuda aan de andere kant. Gewoon. Ik heb haar gevraagd wat nu het meeste nodig is. Voedsel voor het front aan de noordzijde, zegt ze, maar daar waar het geld aan besteedt wordt kan over een paar dagen weer anders zijn. Lyuda vertrouw ik met mijn hele gewicht en nog een extra zetje in haar afweging en uitvoering. Zij houdt mij op de hoogte. Ik houd jullie op de hoogte. Grondiger kan ik het op dit moment niet doen. Daar hoort ook nog bij: wie weet hoelang de banken het nog doen of wat er gebeurt als de stad bezet wordt. 

Het rekeningnummer is: NL80 KNAB 0410 5109 04 t.n.v. T. Kirienko / Curtainenko
Dat was het rekeningnummer voor een groot kunstproject dat ik deze week glansrijk zou lanceren. Maar daar kwam even wat tussen. Als je geld wil storten doe dat o.v.v. Oekraïne en zet er als je wil een boodschap bij. Alles is welkom. Dank.

Lyuda "Er zijn hier veel burgeracties. We zijn nu kadootjes aan het maken voor als de bezetter de stad in komt. Kadootjes? Ja. Molotov Cocktails. We hebben net flinke aantallen afgeleverd om een uitbundige ontvangst te garanderen.

Ook verschijnen er in de stad op gebouwen, wegen en strategische plekken: tekens van fluoriserend verf. Die zijn van de Russen en ze communiceren daar iets mee. Waarschijnlijk  om 's nachts de weg te wijzen waar te bombarderen. Die verwijderen we met zand, teer, alles. Er is ook iets veranderd in mij vandaag. Ik ben niet meer in paniek, er is een nieuwe rust. Ik denk dat er gewoon een tijd van leven is en er is een tijd van sterven." Waarop ik zei: 'Nee, man! We zullen leven en we zullen naaien!'
(Zij is de naaister van mijn kunst.) (In het Russisch rijmt dat.) Ze moest lachen.
​
"Ik kijk nu uit het raam en zie een man in de prullenbak lege flessen zoeken. En ik weet waarom hij dat zoekt (voor de lezer: nodig voor de kadootjes) Ik weet hoeveel groepen mensen hiermee bezig zijn. Ik ben trots op ons. Vanavond ga ik weer liefdevol met mijn buren in de schuilkelder zitten en morgen gaan we weer verder."

Anja "Wij hebben vandaag geld opzij gelegd voor het leger en voedsel en andere producten zoals toiletpapier geleverd aan vrijwilligers die nu overal boodschappen voor het leger inzamelen, ook hier in het dorp. Er zitten ook WitRussen tussen de binnenvallende soldaten. En er staat veel materiaal voor het Russisch leger klaar in Wit Rusland. Het is een land met heel veel censuur. Veel mensen daar weten daar weten niet dat er hier nu oorlog is. Ze weten niet dat ze met ons oorlog voeren. Onze buren hier belden met hun familie in Wit Rusland en zij dachten dat het ging om een technische 'militaire operatie'.  Nu is er net een toespraak van onze president geweest gericht aan de Moeders van Wit Rusland. Weet dat er een oorlog is. Houdt je zonen thuis. Weet dat jullie zoons nu naar Oekraïne worden gestuurd. En dat dat betekent dat ze niet meer terug komen. Die informatie proberen we nu onder vrouwen in Wit Rusland verspreid te krijgen."

Julya: "Vandaag was heel moeilijk. Ze gingen van twee uur 's nachts tot zeven uur 's ochtends aan één stuk door de hele tijd door met bombarderen." (Russische scheldwoorden zijn lastig te vertalen)
"Ze maken de hele stad kapot. Wanneer gaan ze nou eens allemaal dood?! Er staat nu een hele grote oliecentrale in de brand. Ik ben zo trots op ons leger. Onze jongens geven zo goed tegenstand."

Larissa woont in Krolevets en laat ook haar stem horen. "Wij zitten hier gewoon thuis. Waar moeten we anders heen? Mijn oudste dochter zit met haar hele klas al een hele dag in de kelders in Sumy, waar wordt gevochten. De school ging net evacueren toen de gevechten uitbraken en ze niet meer weg konden. Ik filter het nieuws, voor onszelf en voor anderen. Er is veel fake nieuws, veel berichten van de vijand om paniek te zaaien. Een stad is bijvoorbeeld nog niet ingenomen, maar het wordt al wel verspreid dat ons leger de stad heeft verlaten. Die paniek; is ook een manier om oorlog te voeren. Ik heb militaire contacten waardoor ik weet wat echt is. Dat verspreiden we weer. Maak je geen zorgen, Tanyush. Wij zullen doen wat we moeten doen. Alles gaat zoals het moet gaan. Er is maar één uitkomst mogelijk. Kom je de zomervakantie weer hier als alles voorbij is?"

An other day at the office

Van Anja en Lyuda: "Gisteren gingen de sirenen af in Shostka. En schuilde iedereen. maar dat wordt haast een .... another day at the office."

Tatjana houdt korte dagboek-verhaaltjes bij van een aantal  vrouwen uit Oekraïne.  
Zo willen we een podium bieden voor een paar van de stemmen uit Oekraïne over wat daar nu gebeurt.
​Al deze verhalen spelen af in Sumskaya Oblast, De Sumy Oblast, noord-oost Oekraïne, aan de grens met Rusland. Alle vrouwen waarmee Tatjana nu in contact is zeggen: "Schrijf vooral. Het is belangrijk dat dit gehoord wordt. We blijven delen, zolang we verbinding en elektriciteit hebben."
Tatjana neemt nu deze rol op en geeft de berichten door zolang dat kan. Als een brug. Geen enkele consistentie of andere pretentie gegarandeerd. 
​
Vorige
0 Comments

Stemmen uit Oekraïne III

26/2/2022

0 Comments

 
Dag 3, alle vrouwen waarmee Tatjana nu in contact is zeggen: "Schrijf vooral. Het is belangrijk dat dit gehoord wordt. We blijven delen, zolang we verbinding en elektriciteit hebben."
Stemmen uit Oekraine
Een kaart met de aanvallen vanuit Rusland en de plekken vanwaaruit we de stemmen uit Oekraïne horen.
Lyuda "Gisteren belde je op het moment dat we bericht kregen dat de tanks naar de stad waar ik zit kwamen. Ik heb me nog nooit zo gevoeld als op dat moment. Voor nu heeft het leger ze tegen gehouden. Voor nu zijn we weer 'stabiel'. Ik ben uit de schuilkelder, in een huis bij mensen. In een schuilkelder kun je niet leven. Alles staat klaar om daarheen te gaan, maar hier ga ik proberen te eten en slapen. Van mijn zoon en man die vechten aan de noordelijke grens krijg ik nog berichten. Mijn zoon in Kiev ging gisteren een wapen ophalen om mee te kunnen vechten daar. Maar het is hem niet gelukt. Er zijn veel meer vrijwilligers dan geweren. Ho stop. Hoor ik daar de sirene?"
​
Vanuit ​Sumy: "We slapen nog thuis, maar aangekleed en klaar om te gaan. Gisteren waren er gevechten rond de stad, toen werd het rustiger. Maar een uur geleden hebben ze op nog geen kilometer bij ons vandaan een gevechtsauto van de bezetter vernietigd."
Julya die Kiev ontvlucht is en nu buiten Kiev zit in hun 'huisje': "Ik kan niet bellen. De verbinding is hier slecht. Vanaf gisteren eind van de middag zijn ze weer begonnen met bombarderen... We horen alles."
"Nee, weer niet geslapen, misschien twee uurtjes. Nu ook zijn er de hele tijd beschietingen rondom te horen. En nog durft hij onze strijdkrachten toe, te spreken, te beleren. Hij schroomt niets."
Gevolgd door een niet zo'n netjes Russisch woord. "Maar we zullen ze laten zien." (Zij refereert hiermee aan de oproep van Putin gister aan de Oekraïnse militairen om 'het heft in eigen hand te nemen')

​Anja zit met kinderen, buren, kinderen van buren, familieleden rondom haar - van voedselkelder naar omgevormde - schuilkelder: "Vannacht was het hier stil. Ik weer buiten en aan het luisteren. Het was juist helemaal stil. Geen verkeer, geen bombardementen, geen wind, geen mensen, met een prachtige sterrenhemel. Magisch tot angstaanjagend. Vandaag is een prachtige dag met een strak blauwe lucht. De kinderen spelen alsof er niets aan de hand is. Het is zelfs een beetje lekker warm. De lente begint."

Tatjana houdt korte dagboek-verhaaltjes bij van een aantal  vrouwen uit Oekraïne.  
Zo willen we een podium bieden voor een paar van de stemmen uit Oekraïne over wat daar nu gebeurt.
​Al deze verhalen spelen af in Sumskaya Oblast, De Sumy Oblast, noord-oost Oekraïne, aan de grens met Rusland. Alle vrouwen waarmee Tatjana nu in contact is zeggen: "Schrijf vooral. Het is belangrijk dat dit gehoord wordt. We blijven delen, zolang we verbinding en elektriciteit hebben."
Tatjana neemt nu deze rol op en geeft de berichten door zolang dat kan. Als een brug. Geen enkele consistentie of andere pretentie gegarandeerd. 
Vorige
Volgende
0 Comments

Stemmen uit Oekraïne II

25/2/2022

0 Comments

 
Stemmen uit Oekraine
Tatjana "De stad is afgesloten de bruggen zijn gebombardeerd. Ze zitten al overal. Het vliegveld is gebombardeerd. Het is all over the place.  ​Iedereen checked met elkaar in, het is van uur per uur kijken hoe het is, het is afwachten. De buurtkindjes zijn verzameld, niemand kan er meer uit. In de meest noordelijke steden kan geen transport meer zijn, de winkels worden niet bevoorraad.... ja dag twee."


Anja: We hebben onze kinderen en die van de buren verzameld en zitten in onze kelder. Vannacht hebben ik maar een klein beetje geslapen. Het was stil vannacht en ik heb vooral buiten rond gelopen. 

Nu zijn er weer ontploffingen maar we weten niet waar vandaan.
​

Lyuda: Bijna niet geslapen. Het gaat nu kut. Ik hoor net dat de tanks onderweg naar Shostka zijn. De mensen op straat beginnen zich te bewapenen en zich klaar te maken voor de tanks. 

Dat was het laatste wat we hoorden vandaag van Lyuda.


Julya: Wij zitten nog in ons huisje rondom Kiev. Ik heb een uur geslapen. Het gaat goed met ons, behalve onze geestelijke staat. Ik houd dit nu al niet meer vol. Vanaf 5 uur sochtends zijn er bombardementen te horen.

Tatjana houdt korte dagboek-verhaaltjes bij van een aantal  vrouwen uit Oekraïne.  
Zo willen we een podium bieden voor een paar van de stemmen uit Oekraïne over wat daar nu gebeurt.
​Al deze verhalen spelen af in Sumskaya Oblast, De Sumy Oblast, noord-oost Oekraïne, aan de grens met Rusland. Alle vrouwen waarmee Tatjana nu in contact is zeggen: "Schrijf vooral. Het is belangrijk dat dit gehoord wordt. We blijven delen, zolang we verbinding en elektriciteit hebben."
Tatjana neemt nu deze rol op en geeft de berichten door zolang dat kan. Als een brug. Geen enkele consistentie of andere pretentie gegarandeerd. 

Vorige
Volgende
0 Comments

Stemmen uit Oekraïne I

24/2/2022

0 Comments

 
Vandaag werden we wakker door het berichtje van Lyuda: twee woorden. Nas bombyat.
Ze bombarderen ons. 
​
Woorden schieten tekort. Alles wordt al gezegd. En toch wil ik graag woorden geven. maar niet de woorden van mijzelf, maar een brug zijn voor stemmen van daar, Stemmen uit Oekraïne.
De telefoon staat vandaag roodgloeiend. Iedereen die incheckt: het wordt gevoeld. Iedereen wil weten, journalisten ook: hoe het gaat en 'mijn mening'. Gisteren deed ik dat nog wel, mijn mening geven. Maar that was so yesterday. Vandaag is vandaag. En ik besef,  ik wil mijn mening niet meer geven. Ik wil wél stemmen laten klinken, een brug zijn voor de stemmen daar.

Vandaag bedacht, ingelicht, opgericht; een Blog van (voor nu) drie vrouwen in Oekraïne die ons op de hoogte willen houden. Korte dagelijkse dagboekfragmentjes. Want die verhalen doen er toe. Geen enkele consistentie of andere pretentie gegarandeerd. Zoals ze zelf zeggen: zolang we internet en elektriciteit hebben.

 Stemmen uit Oekraine Tatjana KirienkoTatjana Kirienko Textiel kunstenaar
​Tatjana Kiriënko is textielkunstenaar met Oekraïense roots. Zij maakt grote, wapperende, lichtdoorlatende schilderijen gemaakt van reststoffen uit gordijnfabrieken. In het Helmen Vol Verhalen project is zij gekoppeld aan veteraan Hans Damen. Haar doek gebaseerd op zijn missieverhaal is getiteld 'Cross Roads'. Tatjana ontwerpt de doeken hier in Nederland en stuurt het ontwerp met geupcyclede stoffen naar de Oekraïne. Daar worden haar doeken genaaid door vrouwen in Oekraïne door een zelf opgericht vrouwen-werk-project. Met de aanval van Rusland op de Oekraïne willen we met Helmen Vol Verhalen, deze vrouwen een stem geven. 
​
Tatjana houdt korte dagboek-verhaaltjes bij van een aantal  vrouwen uit Oekraïne.  
Zo willen we een podium bieden voor een paar van de stemmen uit Oekraïne over wat daar nu gebeurt.
​Al deze verhalen spelen af in Sumskaya Oblast, De Sumy Oblast, noord-oost Oekraïne, aan de grens met Rusland. Alle vrouwen waarmee Tatjana nu in contact is zeggen: "Schrijf vooral. Het is belangrijk dat dit gehoord wordt. We blijven delen, zolang we verbinding en elektriciteit hebben."
Tatjana neemt nu deze rol op en geeft de berichten door zolang dat kan. Als een brug. Geen enkele consistentie of andere pretentie gegarandeerd. 

 Stemmen uit Oekraine
 Stemmen uit Oekraine
 Stemmen uit Oekraine
De doeken van kunstenaar Tatjana die gemaakt worden in de ​Oekraïne.
Lyuda Stemmen uit Oekraine
Lyuda (Naaister van GordijnKunst) woont in Shosktka. 
"Ik zit nu in een schuilkelder en mag van mijn man nu niet alleen thuis zitten. Wij zijn een bekend Pro-Oekraïns gezin en als de Russen de stad innemen gaan ze als eerste daar naartoe. Er komen hier nu vluchtelingen uit Gluchov, een stad 40 km van de grens, waar vannacht bombardementen zijn geweest. Mijn moeder komt ook daar vandaan, zij is hier om met mij te zitten. Mijn zoon en man zijn al naar het front aan de grens. Ik ben trots op al onze jongens die zo goed weerstand bieden. Vandaag hebben ze een aanval afgehouden en vliegtuigen neergehaald.

​Mijn andere zoon zit nog in Kiev. Daar hebben ze de ondergrondse metrostelsels al open gesteld als mogelijkheid te schuilen bij bombardementen."

Anja (nicht) Woont met man en zoon in Voronzjes, een dorp-stadje in Sumskaya oblast, vlakbij Shostka. "Vanochtend hoorden we de bombardementen. Het is onrealistisch, als een droom, dat dit kan gebeuren. Ik leg in de tuin in onze ondergrondse voedselkelder een schuilkelder aan met voorraden, dekens en water. Mijn tante komt met kleindochter ook bij ons vanuit de stad. Ik probeer niet toe te geven aan de woede en de agressie. We raken nog steeds niet in paniek, maar ik huil, krijg geen hap door mijn keel en drink alleen maar water. Stuur ons jullie goede moed. Dat is het belangrijkste."

Julya vriendin, woont met dochter en man in een buitenwijk van Kiev. "Vanochtend zijn we om vijf uur wakker gebombardeerd en we zijn gevlucht meteen gevlucht naar onze datsja, samen met de moeder van mijn man. We hebben hier voorlopig voldoende. We wilden extra voorraden inslaan, maar de rijen bij de winkels, apotheken, benzinestations waren zo lang. Dat zou ons een dag kosten. We wilden vooral gewoon heel snel weg hier. Niemand kan ergens heen. Het hele land is op slot. De hele stad is op slot."

Zodra er weer meer informatie is komt Tatjana weer met een update over de situatie in de Oekraïne.

0 Comments

    Auteur

    Tatjana Kirienko 
    Deelnemend kunstenaar met Oekraïense roots Tatjana Kirienko houdt korte dagboek-verhaaltjes bij van een aantal  vrouwen uit Oekraïne sinds het uitbreken van de oorlog.  

    Zo willen we een podium bieden voor een paar van de stemmen uit Oekraïne over wat daar nu gebeurt.
    ​Al deze verhalen spelen af in Sumskaya Oblast, de Sumy Oblast, Noord-Oost Oekraïne, aan de grens met Rusland. 

    Archieven

    February 2023
    January 2023
    December 2022
    October 2022
    September 2022
    August 2022
    July 2022
    June 2022
    May 2022
    April 2022
    March 2022
    February 2022

    Categorieën

    All
    Aan Het Front
    Anja
    Bombardementen
    Bruiloft
    Het Doek
    Julya
    Larissa
    Luchtalarm
    Lyuda
    Mee Op Missie
    Schuilkelder
    Stemmen Uit Oekraïne
    Stemmen Uit Oekraïne
    Thuis
    Woorden
    Yin Yang

    Alle vrouwen waarmee Tatjana nu in contact is zeggen: "Schrijf vooral. Het is belangrijk dat dit gehoord wordt. We blijven delen, zolang we verbinding en elektriciteit hebben." Tatjana neemt nu deze rol op en geeft de berichten door zolang dat kan. Als een brug. Geen enkele consistentie of andere pretentie gegarandeerd. 

    RSS Feed

We hopen je snel weer te zien.

Steun Helmen Vol verhalen 
https://whydonate.nl/fundraising/helmenvolverhalen/nl
"Een tentoonstelling die absoluut de moeite waard is om te bezoeken. Ik was er gisteren, sprak Amy, een aantal vrijwilligers/veteranen en ik kan niet anders zeggen dan: proficiat met dit project, met deze tentoonstelling, met de verbinding tussen kunstenaar en veteraan!"
Lies van de Beek Collectiebeheer bij Noord Veluws Museum
"Ik vond het bijzonder deze expositie te zien. Heel gevarieerde ervaringen op steeds weer een verrassende en prikkelende wijze in beeld gebracht. Aanbevolen!"
​
Maarten Faas Voorzitter bestuur Federatie Beroepsorganisaties in de Zorg - FBZ
"Een mooie manier om aandacht te schenken aan veteranen en hun thuisfront. Treffend hoe de mindere kanten van de uitzending niet weg worden gelaten, maar het ook nergens slachtofferig wordt. Indrukwekkend!" 
Yvon de Reuver Antropoloog Nederlands Veteraneninstituut 
De expositie "helmen vol verhalen" is een absolute must om te zien! Niet alleen voor de veteranen, maar voor iedereen. Mooie en ontroerende verhalen van veteranen, op schitterende wijze uitgebeeld door kunstenaars.
Peter Mensink 
Bataljons adjudant bij Korps Nationale Reserve
Afgelopen week de expositie, samen met wat collega veteranen, mogen bewonderen. Wat een mooi initiatief en super gaaf om te zien hoe de kunstenaars de verhalen hebben weergegeven in deze prachtige kunstwerken. Bedankt.
Chris van Houcke

Helmen Vol Verhalen

NL93 RABO 0341 7978 63
​KvK 73360368
​BTW NL859485055B01

Sponsor Helmen Vol Verhalen

Maak gebruik van de fiscaal aantrekkelijke ANBI voorwaarden voor personen en organisaties.
2018-2022 © Amy van Son​ iDepot
​Helmen Vol Verhalen | VETx 
©
​

​Email

2020helmen@gmail.com
Stichting Helmen Vol Verhalen
p/a Graaf Lodewijkstraat 57
​6821EB Arnhem
Foto
  • Home
    • Expositie Helmen Vol Verhalen
    • VETx
    • Johan Willem Friso Kazerne
  • Foto Expositie
  • Helmen Vol Verhalen
    • Koninklijke Landmacht >
      • Pilot Edwin de Wolf Koninklijke Landmacht 'De kaart is niet het terrein' Anook Cléonne
      • Edo van den Berg Koninklijke Landmacht 'Terugslag' Hans Mes
      • Erik Kuiper Koninklijke Landmacht 'We Lost One' Mieke van Zundert
      • Florentien Braat Reservist Koninklijke Landmacht 'Emotionele Bagage' Caro Kropveld
      • Kaweh Madad Koninklijke Landmacht 'Kaweh' Sjaak Kooij
      • Hans Damen Koninklijke Landmacht 'Cross Roads' Tatjana Kirienko
      • Ludy de Vos Koninklijke Landmacht 'Aftermath' Rob Voerman
      • Marco Kroon Koninklijke Landmacht 'Off Grid' Anders Wolhar
      • Jordy Schalk Koninklijke Landmacht 'Op missie' Peter van Hal
      • Annique Priesterbach Koninklijke Landmacht 'Life starts where your comfortzone ends' Bas Fontein
      • Stefan Markvoort Koninklijke Landmacht 'Each other we support' Mirka Farabegoli
      • Oege Venema Koninklijke Landmacht & Marine 'Bushmaster' Diederick Kraaijeveld
    • Koninklijke Marine >
      • Brigitte Koopman Koninklijke Marine 'The Mothership' Yvonne Beelen
      • Amy van Son Koninklijke Marine 'Collateral Beauty' Marian Tappel
    • Koninklijke Luchtmacht >
      • Debby Werry Koninklijke Luchtmacht 'Puzzling Tough/Sharp' Renée van den Kerkhof
      • Harrie Vorsteveld Koninklijke Luchtmacht 'Home is where the heart is' Kunstconstructie
    • Koninklijke Marechaussee >
      • Rico Briedjal Koninklijke Marechausee 'Radar Love' Mainkunstenaars
      • Linda Rullens Koninklijke Marechaussee 'A blue heart finds all the colours' Danielle Spoelman
    • Thuisfront >
      • Thuisfront Rob † Mira en Stan Donkers 'Missie HVV -EMR10' Erik van Maarschalkerwaard, 'De Brief' Tristan Louwaars
      • Thuisfront Tom † , Wil en Marianne Krist 'Verbonden' Jelmer Zwaan
    • ReUniform
  • Stemmen uit Oekraïne
  • Nieuws
  • Podcasts
    • Podcasts en Opening Johan Willem Friso Kazerne Assen
    • Podcasts Memory Vrijheidsmuseum Nijverdal
    • Podcasts Vernissage Vliegbasis Deelen
  • Webshop 'de TOKO'
  • Contact
    • Steun HVV
    • Sponsors en partners
    • ANBI
    • Pers