Stemmen uit Oekraïne XXXIX

Tatjana We sloten de vorige blog af met een 'cliffhanger'. Ik had net de dodenlijst binnen van de krijgsgevangen van het bombardement van Olenivka (vorige week in het nieuws). Daar zit Larissa's broer. Ik durfde niet te openen, ik durfde niet door te sturen. Als oplossing heeft Lyuda het als eerste ingezien. Hij staat niet op de dodenlijst. Dat was het belangrijkste. Wel op de gewonden lijst. Maar wat is 'gewond'? Hoe gewond? Levend, maar hoe levend? Verder weten we niets. En er is daarover ook geen informatie gekomen. Dat is een groot open einde.

​Larissa 'Ik zit constant aan de kalmeringsmiddelen. Zelfs 's nachts sta ik op om een tablet te nemen en verder te slapen. Ik kom bijna niet meer buiten, vergeet alles, alsof mijn hele levensenergie op de handrem staat. Het is moeilijk bewegen.

Het komt steeds maar binnen. Er komt geen einde aan het nieuws om je heen. Al vijf maanden lang. Deze week weer: een bekende is omgekomen aan het front, en ik heb meer gehoord van twee vriendinnen uit Butcha waar ik ook van open scheurde. Maar ik weet ook: Dit is allemaal tijdelijk. Ooit houdt het slechte nieuws op.

Heel veel die ik ken zitten aan de pillen. Gelukkig dat ze er zijn. Iedereen zit aan de kalmeringstabletten, ook mijn moeder, ook Ira (de vrouw van haar krijgsgevangen broer) Hoe kan het ook anders? En ik ben er ook blij om dat het bestaat. Ik heb hier nog wel wat afleiding, maar zonder pillen zou mijn moeder die alleen woont er niet meer zijn, denk ik. Hoe het met haar gaat? Nou zij 'houdt vol'Als we bij elkaar zijn laat zij mij zien hoe goed zij volhoudt en ik laat haar zien hoe goed ik volhoud en samen zijn we allebei o zo geweldig. Maar we weten allebei hoe we zijn. '

---

Bruiloftfoto's van Miro met ook Lyuda en haar man

Lyuda We hebben twee dagen gefeest. Er waren maar twintig gasten, maar het was zo fantastisch.
Wat hebben we gelachen. We hebben spelletjes gedaan, gegeten, gedanst. Het heeft me zo laten zien hoeveel levensenergie we hebben. We hebben de muziek extra hard gezet om geen luchtalarm te horen.

Met spelletjes, wordt hier niet rummikubbelen bedoeld, maar een beetje de 'spel' elementen die een traditionele bruiloft heeft. Eerst wordt de bruid heel theatraal bij de schoonouders opgehaald, een soort bruidschat onderhandeld (allemaal niet echt, maar hoogst hilarisch). Daarna verkleden de mannen zich als vrouwen en proberen alsnog de verloofde te verleiden tot het kiezen van een andere bruid. Daarna wordt de bruid door de man over zeven bruggen gedragen. 'Dat was lastig, want de bruggen zijn verwoest. We hebben wel een trouwfoto gemaakt bij een verwoeste brug.'
(En echt nog veel meer spelelementen, waarvoor deze plek een beetje te kort is)

'Mijn jongste zoon, Alyosha, was ook verkleed en probeerde Miroslav het hof te maken. Het was zo grappig. Het meeste was ik onder de indruk van een strijdmakker van Miroslav, die in maart nog gewond was, nauwelijks kon lopen, en nu weer verkleed de meeste grapjes maakte, toneel speelde en danste. Bijna juist extra, alsof hij nu heeft doorlopen hoe belangrijk het leven is en dat heeft omgezet in levensenergie.'

Mijn klap kwam de ochtend na de eerste dag. Ik had een hele dag geen nieuws gekeken, opende het de volgende ochtend en heb een uur gehuild. Het is nog steeds onwerkelijk. Hoe kan dit allemaal gebeurd zijn terwijl wij zo'n geweldig feest hebben gehad? Op de derde dag zijn we naar mijn moeder geweest. Miroslav zou nog een dag blijven, maar werd eerder terug geroepen wegens bepaalde toegenomen militaire activiteit aan de grens.

---

Anja Ik ben de hele dag bezig en de hele dag omringd door andere mensen. Ik heb ongeveer geen rust en ik denk dat dat mijn redding is. En ik kijk geen nieuws meer. Vandaag werd er weer beschoten. Nou ja, er wordt elke dag beschoten, maar normaal horen we dat niet zo. Nu wel, dus het was dichtbij.
In het begin hing meteen iedereen met elkaar aan de telefoon en zocht op internet wat er gebeurd was. Nu hoor ik het wel van onze gouverneur wat er gebeurd is.
Waar ik mij nu vooral mee bezig houd is de school-vraag. Moet de school volgend schooljaar weer open of moeten de kinderen online onderwijs krijgen? Iedereen houdt zich daar mee bezig. De meningen zijn heel erg verdeeld. Men is bang dat de school een doelwit wordt voor bombardementen. Dus er is een groep tegen het openen van de scholen.
Er is ook een groep voor opening. Veel mensen kunnen zich ook niet veroorloven nog een jaar thuis te zitten.

Ikzelf ben voor wel fysiek onderwijs, want ik ben bang dat we beiden helemaal gek worden. Hij heeft al gezegd: 'Ik accepteer jou niet als lerares.'

​Wat is wijsheid?

Onze school houdt deze week verkiezingen. Voor 1. school open/fysiek onderwijs 2. online onderwijs en 3. een middenvariant: fysiek voor wie naar school wilt met een streaming voor wie thuis zit.
Ik ben voor de midden-variant, zodat iedereen zelf kan kiezen of per periode en gevoel kan wisselen. Ik heb zelfs bedacht; er staan hier genoeg gebouwtjes of zelfs huizen leeg. Wat als een klas daar gaat zitten, gewoon een leeg huis tussen twee andere huizen in bijvoorbeeld. Dan zitten ze veiliger, minder opvallend en zullen sommige mensen dan wél durven hun kind naar school te sturen. Ik heb het de leraressen voorgesteld. Ze waren enthousiast, maar moeten nog nadenken. Als het door gaat moeten we gewoon met z'n allen, ouders en leraren, even flink iets opknappen voordat 1 september de scholen beginnen.'

Larissa 'Ik ben voor open scholen. Deze generatie moet niet een verloren generatie worden.
Het aanvallen van ons onderwijs is ook een doel op zich en daar moeten we niet aan toe geven. Bovendien; waar is het einde van deze redenatie? Moeten we ook niet meer naar de winkel gaan, of helemaal maar in de schuilkelders gaan leven, omdat huizen ook gebombardeerd kunnen worden? Nee. Ik geef ze dat niet, maar uiteraard is het aan iedereen om zijn eigen afweging te maken.'

---

Het rekeningnummer om geld rechtstreeks naar deze vrouwen te sturen is: NL80 KNAB 0410 5109 04 t.n.v. T. Kirienko / Curtainenko Negentig procent van het ingezamelde geld gaat rechtstreeks door.
​Tien procent gaat naar het duurzaam mogelijk maken van deze blog.
Jullie lezen dagelijks de ontwikkelingen. Dat is hoopvoller dan de eerste dagen leek. Het 'nieuwe' geld wil ik gewoonweg: over de vier vrouwen verdelen. Écht naar hun inzicht te besteden. Voor hun gezinnen óf voor anderen, van macaroni tot kruisraket (wees niet bang voor het laatste, ze kopen geen wapens, want die zijn al in gebruik). Ik wil even de situatie schetsen, het is geen tijd van teddyberen. én ik acht hun oordeel hierin hoger dan mijn belering.