Stemmen uit Oekraïne II

Tatjana "De stad is afgesloten de bruggen zijn gebombardeerd. Ze zitten al overal. Het vliegveld is gebombardeerd. Het is all over the place.  ​Iedereen checked met elkaar in, het is van uur per uur kijken hoe het is, het is afwachten. De buurtkindjes zijn verzameld, niemand kan er meer uit. In de meest noordelijke steden kan geen transport meer zijn, de winkels worden niet bevoorraad.... ja dag twee."


Anja: We hebben onze kinderen en die van de buren verzameld en zitten in onze kelder. Vannacht hebben ik maar een klein beetje geslapen. Het was stil vannacht en ik heb vooral buiten rond gelopen. 

Nu zijn er weer ontploffingen maar we weten niet waar vandaan.​

Lyuda: Bijna niet geslapen. Het gaat nu kut. Ik hoor net dat de tanks onderweg naar Shostka zijn. De mensen op straat beginnen zich te bewapenen en zich klaar te maken voor de tanks. 

Dat was het laatste wat we hoorden vandaag van Lyuda.

Julya: Wij zitten nog in ons huisje rondom Kiev. Ik heb een uur geslapen. Het gaat goed met ons, behalve onze geestelijke staat. Ik houd dit nu al niet meer vol. Vanaf 5 uur sochtends zijn er bombardementen te horen.

Tatjana houdt korte dagboek-verhaaltjes bij van een aantal  vrouwen uit Oekraïne.  
Zo willen we een podium bieden voor een paar van de stemmen uit Oekraïne over wat daar nu gebeurt.
​Al deze verhalen spelen af in Sumskaya Oblast, De Sumy Oblast, noord-oost Oekraïne, aan de grens met Rusland. Alle vrouwen waarmee Tatjana nu in contact is zeggen: "Schrijf vooral. Het is belangrijk dat dit gehoord wordt. We blijven delen, zolang we verbinding en elektriciteit hebben."
Tatjana neemt nu deze rol op en geeft de berichten door zolang dat kan. Als een brug. Geen enkele consistentie of andere pretentie gegarandeerd. 

---

Vorige

Volgende