Stemmen uit Oekraïne XXVIII

Paska's (paasbroden) van Lyuda en haar vrachtje voor het ritje. met behalve de Paski: ingemaakte paddestoelen, ingemaakte tomaten, Kompot (ingemaakte vruchtenlimonade), zelfgedraaide worsten, gekleurde eieren, ingemaakte zoetzure courgette-chutney.

Lyuda Eergisteren hebben we gehoord dat mijn man en zoon worden overgeplaatst naar 'functie elders'.
Ik weet dat ze nu voor onbepaalde tijd zijn overgebracht naar een andere locatie. Ver weg, maar dichtbij. Ze zijn nog wel hier in de Oblast, (De Sumy Oblast is in oppervlakte iets meer dan de helft van NL) maar dat kan over een paar dagen anders zijn en dan kunnen ze nog verder geplaatst worden.

Ik heb besloten een Paasbroden te maken en die als verassing naar hen brengen, daar naar hun front.
Maar hoe kom ik daar? Toen bedacht ik me: onze auto weer terug van de garage. Maar ik heb sinds 2003 geen auto meer gereden. Misschien moet ik dat maar proberen. Op zich zijn de wegen wel rustiger dan voor de oorlog. Ik heb mijn zoon's verloofde meegevraagd, maar zij heeft ook al zes jaar niet meer gereden. Ik denk dat ze ernaast kan zitten en mij moreel kan ondersteunen. Waar ze precies zitten weet ik niet, daar moet ik nog achter komen.

Nou moet ik ophangen, want ik ben deze avond en nacht nog bezig met die broden bakken, maar zo hoef ik mij tenminste niet te vervelen. Ik wil nog zeggen dat ik een post had gelezen op Facebook van iemand die zei: houdt op met het leven uit te stellen tot na de oorlog. Leef vandaag. Dat inspireerde mij enorm en dat ga ik doen. Ook las ik een oproep om dit jaar je paasbroden niet te brengen naar de doden, maar naar de levenden; breng ze naar de gewonden in de ziekenhuizen. In veel ziekenhuizen liggen veel gewonde soldaten, vaak ver van huis, zonder familie om pasen mee te vieren.

Tatjana Korte uitleg: Normaal komen mensen met Pasen samen op begraafplaatsen om te picknicken, samen eten met hun overleden familieleden. Paasbroden worden altijd al uitgedeeld, maar nou wordt dus extra opgeroepen die broden onder de levenden te verdelen.

---

Julya Wij hebben hier in Munchen al het Pasen hier gezien. Hier worden takken versierd, zag ik. Ik dacht: dat zijn net allemaal mini-kerstboompjes! Vandaag gaan we naar buiten de stad om met z'n allen te eten (picknicken) Christos Voskres! (Christus is opgestaan, de paasgroet)

---

​Anja Ik merk hoe belangrijk de Paasbroden zijn.
Ik had een tante van wie wij altijd het Paasbrood kregen. Dat was zo lekker. Daar kon ik niet eens aan tippen en ik bakte nooit zelf. Nu is zij vorig jaar overleden. Hoe ouder je zelf wordt, hoe meer ik voel dat die taak bij mij komt te liggen. Van haar heb ik het recept en dit jaar ga ik zelf proberen die te maken. Nu word ik degene die bakt en uitdeelt.

Ik herinner mij hoe mijn oma vroeger een dag bezig was met deze broden bakken. Natuurlijk altijd veel, om veel uit te kunnen delen; Een grote metalen emmer vol beslag mengde ze met haar handen. Ze deed altijd speciaal een schone hoofddoek op, of beter nog; een nieuwe. En ze zei; het is heel belangrijk deze broden te maken met positieve gedachten. Of te zingen.

Als kind heb ik ook geprobeerd dat deeg te kneden, maar ik vond dat zo zwaar dat het mij niet lukte daar positieve gedachten bij te hebben. Zo deden vrouwen dat vroeger. Dagenlang. Soms denk ik; waarom toch. Als ik dan zei dat je dat ook gewoon in de winkel kan kopen, was ze helemaal verontwaardigd. Ik heb nooit van koken en het huishouden gehouden. Ik schaam me altijd voor mijn baksels.
​
En ook zingen tijdens het kneden lukte mij niet. Mijn opa en oma zongen allebei en zaten zelfs in een koor. Mijn moeder zong heel mooi. Er wordt gezegd dat mijn vader Georgiër is. Nou die kunnen ook zingen. Ik ben de enige in de hele familie die niet kan zingen. Ik ben veel bezig met wie ik nou eigenlijk ben en waar ik nou eigenlijk voor dien, dat soort vragen.

---

Larissa Ik heb twee dagen op bed gelegen met hartkloppingen en hoge bloeddruk en heb ook allerlei inzichten gekregen Ik weet het nu zeker. Wij zijn hier zelf helemaal schuldig aan. Onze voorouders en wij zijn hier allemaal schuldig aan.

Een volk krijgt de leider die het verdient. En ik snap niet dat we zo'n leider als Zelensky hebben, die tot de dag van de invasie zei dat er niets aan de hand was, dat we gewoon met Pasen buiten Shashliks zouden eten (barbecuen) en je weet dat we hier nu ook sinds een paar week onder oorlogscensuur leven, he? De kanalen van de oppositiepartijen zijn verboden, maar die van Medvedchuck mag nog wel (Die Russisch gezinde Kum van Putin, zie vorige blog) We leiden aan het Stockholmsyndroom, met onze onterechte loyaliteit naar Rusland. als we in het begin na de onafhankelijkheid nou een adequate president hadden gekozen, dan hadden we allang normaal kunnen leven, zoals in Polen. Daar lachten ze steeds om onze pro-Russische presidenten

Hij heeft de dreiging absoluut niet serieus genomen. Weet je dat de wegen vanaf de Krim eerst afgezet waren met mijnen? Zelensky geloofde niet in de dreiging en heeft ze opgeruimd. Het budget voor versterking van het leger heeft hij ingezet voor verbetering van wegen. Precies waar nu als op een dienblaadje tanks overheen kunnen rijden. Drie dagen voor de invasie waren de mijnen opgeruimd. Weet je hoe anders Mariupol nu was geweest als die wegen niet vrij toegankelijk waren geweest?

Tatjana Korte uitleg. Zelensky werd gezien als de gematigde en pro-russische kandidaat de laatste verkiezingen. Dat is bijna niet voor te stellen, he?

En wie geen goed voorbeeld van zijn ouders krijgt gaat dat ook niet doorgeven. Ik begin met mijn eigen gezin. Meer kan ik ook niet doen. Laat die naar buiten stralen. Mijn zoon zei vanochtend dat hij zich wil aanmelden voor de territoriale verdedigingskrachten (7 jaar)

---

Het rekeningnummer om geld rechtstreeks naar deze vrouwen te sturen is: NL80 KNAB 0410 5109 04 t.n.v. T. Kirienko / Curtainenko Negentig procent van het ingezamelde geld gaat rechtstreeks door. Tien procent gaat naar het duurzaam mogelijk maken van deze blog.
Jullie lezen dagelijks de ontwikkelingen. Dat is hoopvoller dan de eerste dagen leek. Het 'nieuwe' geld wil ik gewoonweg: over de vier vrouwen verdelen. Écht naar hun inzicht te besteden. Voor hun gezinnen óf voor anderen, van macaroni tot kruisraket (wees niet bang voor het laatste, ze kopen geen wapens, want die zijn al in gebruik) Ik wil even de situatie schetsen, het is geen tijd van teddyberen. én ik acht hun oordeel hierin hoger dan mijn belering.