HELMEN VOL VERHALEN
  • Home
    • Expositie Helmen Vol Verhalen
    • VETx
    • Johan Willem Friso Kazerne
  • Foto Expositie
  • Helmen Vol Verhalen
    • Koninklijke Landmacht >
      • Pilot Edwin de Wolf Koninklijke Landmacht 'De kaart is niet het terrein' Anook Cléonne
      • Edo van den Berg Koninklijke Landmacht 'Terugslag' Hans Mes
      • Erik Kuiper Koninklijke Landmacht 'We Lost One' Mieke van Zundert
      • Florentien Braat Reservist Koninklijke Landmacht 'Emotionele Bagage' Caro Kropveld
      • Kaweh Madad Koninklijke Landmacht 'Kaweh' Sjaak Kooij
      • Hans Damen Koninklijke Landmacht 'Cross Roads' Tatjana Kirienko
      • Ludy de Vos Koninklijke Landmacht 'Aftermath' Rob Voerman
      • Marco Kroon Koninklijke Landmacht 'Off Grid' Anders Wolhar
      • Jordy Schalk Koninklijke Landmacht 'Op missie' Peter van Hal
      • Annique Priesterbach Koninklijke Landmacht 'Life starts where your comfortzone ends' Bas Fontein
      • Stefan Markvoort Koninklijke Landmacht 'Each other we support' Mirka Farabegoli
      • Oege Venema Koninklijke Landmacht & Marine 'Bushmaster' Diederick Kraaijeveld
    • Koninklijke Marine >
      • Brigitte Koopman Koninklijke Marine 'The Mothership' Yvonne Beelen
      • Amy van Son Koninklijke Marine 'Collateral Beauty' Marian Tappel
    • Koninklijke Luchtmacht >
      • Debby Werry Koninklijke Luchtmacht 'Puzzling Tough/Sharp' Renée van den Kerkhof
      • Harrie Vorsteveld Koninklijke Luchtmacht 'Home is where the heart is' Kunstconstructie
    • Koninklijke Marechaussee >
      • Rico Briedjal Koninklijke Marechausee 'Radar Love' Mainkunstenaars
      • Linda Rullens Koninklijke Marechaussee 'A blue heart finds all the colours' Danielle Spoelman
    • Thuisfront >
      • Thuisfront Rob † Mira en Stan Donkers 'Missie HVV -EMR10' Erik van Maarschalkerwaard, 'De Brief' Tristan Louwaars
      • Thuisfront Tom † , Wil en Marianne Krist 'Verbonden' Jelmer Zwaan
    • ReUniform
  • Stemmen uit Oekraïne
  • Nieuws
  • Podcasts
    • Podcasts en Opening Johan Willem Friso Kazerne Assen
    • Podcasts Memory Vrijheidsmuseum Nijverdal
    • Podcasts Vernissage Vliegbasis Deelen
  • Webshop 'de TOKO'
  • Contact
    • Steun HVV
    • Sponsors en partners
    • ANBI
    • Pers

Stemmen uit Oekraïne 

Stemmen uit Oekraïne XXIX

30/4/2022

0 Comments

 
Foto
Foto
Het feestmaal voor Pasen van Lyuda is aangekomen bij het front.
Tatjana Ik kan samenvatten: iedereen is binnen de range van het 'nieuwe Normal'no' prima ok.

​Lyuda Er wordt nog wel steeds een paar keer per dag stomweg wat dorpjes beschoten vanaf achter de grens. Gewoon een paar keer per dag: Boemboem, dorpje hier, dorpje daar. Als een bully, een agressor die gewoon een paar keer per dag wil laten weten dat ie er nog is.

Maar hier... afgezien van de luchtalarmen, de prijzen, en geen benzine, zou je kunnen zeggen dat het hier weer vredig is. Zelfs zo vredig; dat mensen buiten blijven bij luchtalarm. Ik zie ook kinderen spelen voor de kelders tijdens luchtalarm in plaats van naar binnen gaan. Het is ook zo lekker weer en iedereen is er zo moe van...

Ik vraag haar; 'Ja, maar wat als het dan wel een keer raak is?' 'Ja, dan hebben we geen geluk.'

Lyuda Het eten naar het front heb ik anders geregeld dan er zelf heen rijden. Er was hier een man die daar met Pasen heen zou rijden en ik heb het meegegeven. Het is daar aangekomen. Ik vond het toch iets te spannend om daar zo zelf heen te rijden.
Maar.... mijn Kum (degene die je tot peetouders hebt gekozen voor je kinderen) uit Kiev is voor twee dagen in Shostka. Met hem ben ik naar mijn moeder gereden. Ik bedoel: ík achter het stuur! Met hem durfde ik dat. Ik ben zo blij en trots dat ik dat heb gedaan. En natuurlijk: dat ik eindelijk haar weer gezien heb. We hebben haar aardappels gebracht en hebben haar geholpen met de groentetuin omspitten.
Zij heeft toen uien geplant. Ze is 'normal'no'. Ze was natuurlijk heel blij ons weer te zien.

De dag daarna heb ik ook samen met hem mijn man opgehaald, die na anderhalf week in de bossen twee dagen naar huis mocht. Ik heb hem met de auto opgehaald vanuit onderin de Sumy oblast.
Ik kreeg helemaal de smaak te pakken, en soms was ik zo lekker aan het rijden dat ik opeens keek en dacht; oeps, dat moet veel langzamer. Toen ik daar aankwam moest de groep soldaten van mijn man moest heel hard lachen, want ik vertel nog wel alles hardop: 'Nu koppeling, nu naar de eerste, richtingaanwijzer, remmen, loslaten, ect.' Ik zei tegen hen: 'donder lekker op. Ik heb gereden'.

FotoTatjana 'Van Larissa geen Paska (paasbrood) op de foto. 'Ik heb vijf kinderen. Dat ging te snel om op de foto te krijgen.' Ze wil nog wat mooi geschilderde eieren laten zien van Pasen.'
Larissa 'Ja, je merkt lucht, ruimte, opluchting nu ze hier weer weg zijn. Met mij gaat het weer beter. Ik heb vandaag bloembollen ontvangen en geplant. Ik zit bij een gratis weggeefgroep op Facebook voor bloemenliefhebbers. Zelf heb ik vandaag mijn lelietjes van Dalen verstuurd over heel Oekraïne naar mensen die wilden, tot aan Ivano Frankovsk, tot Lviv.

En ook: er is altijd de spanning, de afwachting. Het kan echt elk moment weer anders zijn. Wie weet wat die gek van plan is? Vergeet niet; wij werden op één ochtend opeens wakker in een oorlog. Dat is het risico van hier aan de grens wonen. En ook: dit is zoveel groter dan dat het hier weer rustig is. Wie weet hoe het eindigt. We zijn nog lang niet klaar. Ik huil om Oekraïne, maar plant wel mijn bloemen. En ik bid nog steeds heel veel. Van mijn broer heeft al twee weken niemand iets gehoord, maar ik vermoed hij ergens in het Zuidwesten zit, daar waar het nu heel, heel, heel heet is. '

Tatjana Vandaag gaat het over blijkbaar over een thema. Die zich, overkoepelend en vanzelf aandeed. En als ik het zou moeten benoemen dan is het: nuances. Je zou kunnen zeggen: in welke opzichte wijkt de werkelijkheid af van het beeld van Oekraïne.

Foto
Tatjana Nog veel indrukwekkender dan de foto's van de eieren vind ik deze foto van Larissa en haar gezin. Dit is het feest van het eindexamen van haar dochter afgelopen jaar. Voor de oorlog. Duidelijk. Zoals we tegen elkaar zeiden; niemand van ons ziet er nu uit als prinses :) Larissa zegt hierover ook nog dat ze merkt hoe snel vrouwen rimpels hebben gekregen, en grijs haar. De dochter, hebben jullie kunnen lezen, is intussen al weer wat ervaringen rijker uit haar studievervolg vanuit de kelders van Sumy. En iedereen is nu in een ander tijdperk. Wie had ooit durven dromen... Niemand wordt weer zoals hij/zij was er is een voor en een na versie van iedereen.. Maar alle lieve lieverds; dit is Larissa voor de oorlog. 

En ook zij zegt; Maak je een grapje? We staan hier tegenover orks. Wat is er nog te vrezen. we blijven spreken. Meer dan ooit. En ook nog: ik wil even zeggen hoe het normaal is; mijn dochter is op deze foto op hakken en ik niet. Als jij en vooral zij maar niet denken dat ze al even groot is.

Anja De vriendin die bij mij was voor Pasen (herinneren jullie het feestje nog van de vorige blog) zou 's nachts met de auto door wat kennissen naar huis gebracht worden. Ze wilde op de fiets, maar ik heb voorgesteld dat het beter was in haar toestand om mee te rijden. (de toestand waarbij er volgens iemand hier in NL een kaars in kan) Ze kon er met een half uur zijn. Uren later werd ik opgebeld door haar boze moeder. Waar is zij? Ze was er nog niet, en niet bereikbaar.

Ik voel mij woedend op die mannen. Met hen praat ik nooit weer. Ze komen hier nooit weer. En ik voel mij zo verdrietig dat deze ene keer sinds alles dat ik ontspanning/ een feestje heb toegestaan, dit zo is geëindigd. Ik weet niet wat er gebeurd is, maar ik heb ze heel dringend gevraagd haar in één keer naar huis te brengen in deze toestand. Alleen al het feit dat ze mij daar als gastvrouw niet in hebben gerespecteerd, is voldoende.

Tatjana De volgende dagen blijkt dat er volgens alle betrokkenen niets gebeurd is. Ze zijn volgens iedereen gewoon nog ergens heen gegaan om het feestje voort te zetten. Maar wie weet, en beter weten we op dit moment niet, maar het is wel heel ironisch, dat terwijl de hele wereld verontwaardigd is over de verkrachtingen van Russen, wij hier dit beetje schimmig verhaal hebben. En het is heel goed het daar over te hebben, alleen al om het onderwerp aan te kaarten.


Anja Oekraïense mannen beschermen nu hun huis, hun gezin, hun volk, maar ook zij zouden dit denk ik kunnen doen, als ze als occupant weet ik veel waar vochten voor weet ik veel welk doel. Ik denk dat alle mensen in staat zijn tot oorlogsmisdaden. Ook Oekraïeners doen nu dingen waarvan ik vind dat ze dat niet zouden moeten doen. Extra haten, heel Rusland dood willen, filmpjes delen die 'niet mooi' zijn. Ik vind dat we mensen moeten blijven. Volgens mij is dat, behalve de overwinning, voor ons ook een hele belangrijke uitdaging. Waar vechten we anders nog voor?

Tatjana En dit mag allemaal benoemd. Oekraïne is niet ideaal. En dat hoeft het ook niet te zijn. De mate van wel of niet ideaal zijn doet helemaal niets af aan de complete verwerpelijkheid, illegale evilness en nog veel meer andere woorden van deze invasie. Ik geloof niet in een ideaal Volk. Alleen al de gedachte vind ik eng. En daarom vind ik het wel heel eng dat Rusland zich wél het recht toe-eigent en het beeld van zichzelf heeft dat het een ander volk mag binnen vallen om het her op te voeden. Die twee; dat zelfbeeld, gekoppeld aan de daad, is voor mij de definitie van Nazi. (nog los van hoe ze huishouden)

In Rusland is eergisteren een nieuwe wet aangenomen om te definiëren wat 'eigenlanders' zijn; mensen in andere landen waarover zij 'rechten' hebben, met als belangrijkste kenmerk: de taal. Rusland heeft 'rechten' op Russischtalige, ook in andere landen. Super freaky freak show. Dat kan nog heel, heel gezellig worden als Rusland overal zo komt bevrijden.

En ook vraag ik mij ook af: hoe kan er nog een auto vol mannen de tijd hebben voor dit soort dingen? Waarom doen ze dít en zijn ze niet aan het vechten voor hun land? Mijn beeld is dat iedereen die een beetje bij zijn gezond verstand is en met een gezond lichaam zich inzet.

Larissa: 'Tja wie weet, hebben ze één van die twee niet helemaal? Ik kom ook mannen tegen, ook mannen die hebben gediend in het leger en van wie ik anders had verwacht; van wie ik denk; wat doe je hier nog? Je gezin wegbrengen terug naar je ouders op het platteland is één ding, maar daar vervolgens zelf ook nog blijven zitten... Ben je gevlucht naar de rokken van je moeder?

Ik weet ook dat nog lang niet alle reserves zijn opgeroepen. Misschien komen zij later aan de beurt.
Mijn man heeft een aangeboren rugafwijking. Maar ook hij heeft het geprobeerd zich aan te melden, maar is naar huis gestuurd. Zelfs mijn zoon van zeven zegt nu bij de territoriale verdediging te willen en loopt rond met blauwe tape om zijn arm (de Oekraïense stadsverdediging is zo te herkennen).
Anja zegt hierover: Daar kun je niet te snel over oordelen. Dat is eigenlijk iets wat je per persoon zou moeten vragen. Misschien heeft iemand daar wel een heel gerechtvaardigd antwoord op.

Lyuda ik heb ook geld overgemaakt naar deze oom Anatoli buiten Chernigiv die tegenwoordig leeft tussen de ruïnes van zijn 'huis'.
https://www.facebook.com/CORTEZ.MMA/videos/7310942692280878

Ik deel het filmpje hier voor wie Facebook heeft. Ik hoop dat het met dit beetje uitleg wel te volgen is. De filmer vraagt hem; 'Wat voor hulp heb je nodig?' 'Nu...', zegt hij wat ongemakkelijk. 'Ik denk alles'. En hij wijst op het stapeltje borden wat hij nog heeft. Hij zegt: 'Ik ben een optimist, mijn twee handen doen het nog, en het allerbelangrijkste is blijven geloven in jezelf. Alles gaat voorbij. Alles komt goed.'

Er zijn nu heel veel oom Anatoli's. Ik zag gisteren een headline in het nieuws: 'Rusland beschiet dorpen'. En ik moest lachen. Wat een nieuws. De allereerste bommen in de vroege ochtend van 24 februari vielen gewoon op een slapend nietsvermoedend stadje/dorpje in de Sumy provincie. Ik heb jullie al verteld dat er dorpjes op de route lagen in onze provincie, waar alleen de plaatsnaam van over is gebleven. Ik hoorde een ander verhaal van een plattelandsbejaardentehuis, een gebouwtje van 2 verddiepingen, waar gewoon een tank voor stopte en begon te schieten.


Lyuda Ik ben heel streng op dit soort posts. Deze heb ik gecontroleerd. Ik zag ook een post van een moeder die in het ziekenhuis ligt, en haar twee benen heeft verloren en die ook geld nodig had. Zij is écht, zij ligt inderdaad zonder benen in het ziekenhuis, maar zij reageert op de post: ho stop dit is niet mijn post en niet mijn rekeningnummer. Iemand gebruikt haar verhaal om zelf geld op te halen. Ja, je ziet in deze tijden echt het mooiste en het lelijkste in de mens.

Tatjana En ik heb ook bedacht: er komt wat meer ruimte, voor wat meer reflectie, wat meer achtergrond. Nu for the time being de GrondOrks weg zijn. Wat zouden jullie van de vrouwen willen weten? Heb je een vraag, waar ben je benieuwd naar; laat het me weten en ik zal er de gepaste tijd en ruimte voor vinden.

Ik ben ook heel blij te melden dat ik weer 1000 euro heb mogen overmaken aan de dames! Waar het voor besteed wordt, krijgen jullie zoals altijd te lezen. Larissa geeft alvast een vriendin aan, aan wie ze geld wilt besteden: Zij woonde in Irpen, is eerst daar met haar twee kinderen 'weggebombardeerd' en vervolgens gevlucht naar 'Borodyanka'. Wat een onfortuinlijke plaatsnamen ook, inmiddels denk ik de meesten wel bekend van het nieuws. De vriendin zegt: Ik ben blij dat ik leef, maar we hebben niets meer om naar terug te keren. Ook zij zijn een soort oom Anatoli. Ik ga respectvol proberen met haar contact te leggen. Ik kom er later uitgebreider op terug in de blog. 

Het rekeningnummer om geld rechtstreeks naar deze vrouwen te sturen is: NL80 KNAB 0410 5109 04 t.n.v. T. Kirienko / Curtainenko Negentig procent van het ingezamelde geld gaat rechtstreeks door. Tien procent gaat naar het duurzaam mogelijk maken van deze blog.
Jullie lezen dagelijks de ontwikkelingen. Dat is hoopvoller dan de eerste dagen leek. Het 'nieuwe' geld wil ik gewoonweg: over de vier vrouwen verdelen. Écht naar hun inzicht te besteden. Voor hun gezinnen óf voor anderen, van macaroni tot kruisraket (wees niet bang voor het laatste, ze kopen geen wapens, want die zijn al in gebruik) Ik wil even de situatie schetsen, het is geen tijd van teddyberen. én ik acht hun oordeel hierin hoger dan mijn belering.
0 Comments



Leave a Reply.

    Auteur

    Tatjana Kirienko 
    Deelnemend kunstenaar met Oekraïense roots Tatjana Kirienko houdt korte dagboek-verhaaltjes bij van een aantal  vrouwen uit Oekraïne sinds het uitbreken van de oorlog.  

    Zo willen we een podium bieden voor een paar van de stemmen uit Oekraïne over wat daar nu gebeurt.
    ​Al deze verhalen spelen af in Sumskaya Oblast, de Sumy Oblast, Noord-Oost Oekraïne, aan de grens met Rusland. 

    Archieven

    February 2023
    January 2023
    December 2022
    October 2022
    September 2022
    August 2022
    July 2022
    June 2022
    May 2022
    April 2022
    March 2022
    February 2022

    Categorieën

    All
    Aan Het Front
    Anja
    Bombardementen
    Bruiloft
    Het Doek
    Julya
    Larissa
    Luchtalarm
    Lyuda
    Mee Op Missie
    Schuilkelder
    Stemmen Uit Oekraïne
    Stemmen Uit Oekraïne
    Thuis
    Woorden
    Yin Yang

    Alle vrouwen waarmee Tatjana nu in contact is zeggen: "Schrijf vooral. Het is belangrijk dat dit gehoord wordt. We blijven delen, zolang we verbinding en elektriciteit hebben." Tatjana neemt nu deze rol op en geeft de berichten door zolang dat kan. Als een brug. Geen enkele consistentie of andere pretentie gegarandeerd. 

    RSS Feed

We hopen je snel weer te zien.

Steun Helmen Vol verhalen 
https://whydonate.nl/fundraising/helmenvolverhalen/nl
"Een tentoonstelling die absoluut de moeite waard is om te bezoeken. Ik was er gisteren, sprak Amy, een aantal vrijwilligers/veteranen en ik kan niet anders zeggen dan: proficiat met dit project, met deze tentoonstelling, met de verbinding tussen kunstenaar en veteraan!"
Lies van de Beek Collectiebeheer bij Noord Veluws Museum
"Ik vond het bijzonder deze expositie te zien. Heel gevarieerde ervaringen op steeds weer een verrassende en prikkelende wijze in beeld gebracht. Aanbevolen!"
​
Maarten Faas Voorzitter bestuur Federatie Beroepsorganisaties in de Zorg - FBZ
"Een mooie manier om aandacht te schenken aan veteranen en hun thuisfront. Treffend hoe de mindere kanten van de uitzending niet weg worden gelaten, maar het ook nergens slachtofferig wordt. Indrukwekkend!" 
Yvon de Reuver Antropoloog Nederlands Veteraneninstituut 
De expositie "helmen vol verhalen" is een absolute must om te zien! Niet alleen voor de veteranen, maar voor iedereen. Mooie en ontroerende verhalen van veteranen, op schitterende wijze uitgebeeld door kunstenaars.
Peter Mensink 
Bataljons adjudant bij Korps Nationale Reserve
Afgelopen week de expositie, samen met wat collega veteranen, mogen bewonderen. Wat een mooi initiatief en super gaaf om te zien hoe de kunstenaars de verhalen hebben weergegeven in deze prachtige kunstwerken. Bedankt.
Chris van Houcke

Helmen Vol Verhalen

NL93 RABO 0341 7978 63
​KvK 73360368
​BTW NL859485055B01

Sponsor Helmen Vol Verhalen

Maak gebruik van de fiscaal aantrekkelijke ANBI voorwaarden voor personen en organisaties.
2018-2022 © Amy van Son​ iDepot
​Helmen Vol Verhalen | VETx 
©
​

​Email

2020helmen@gmail.com
Stichting Helmen Vol Verhalen
p/a Graaf Lodewijkstraat 57
​6821EB Arnhem
Foto
  • Home
    • Expositie Helmen Vol Verhalen
    • VETx
    • Johan Willem Friso Kazerne
  • Foto Expositie
  • Helmen Vol Verhalen
    • Koninklijke Landmacht >
      • Pilot Edwin de Wolf Koninklijke Landmacht 'De kaart is niet het terrein' Anook Cléonne
      • Edo van den Berg Koninklijke Landmacht 'Terugslag' Hans Mes
      • Erik Kuiper Koninklijke Landmacht 'We Lost One' Mieke van Zundert
      • Florentien Braat Reservist Koninklijke Landmacht 'Emotionele Bagage' Caro Kropveld
      • Kaweh Madad Koninklijke Landmacht 'Kaweh' Sjaak Kooij
      • Hans Damen Koninklijke Landmacht 'Cross Roads' Tatjana Kirienko
      • Ludy de Vos Koninklijke Landmacht 'Aftermath' Rob Voerman
      • Marco Kroon Koninklijke Landmacht 'Off Grid' Anders Wolhar
      • Jordy Schalk Koninklijke Landmacht 'Op missie' Peter van Hal
      • Annique Priesterbach Koninklijke Landmacht 'Life starts where your comfortzone ends' Bas Fontein
      • Stefan Markvoort Koninklijke Landmacht 'Each other we support' Mirka Farabegoli
      • Oege Venema Koninklijke Landmacht & Marine 'Bushmaster' Diederick Kraaijeveld
    • Koninklijke Marine >
      • Brigitte Koopman Koninklijke Marine 'The Mothership' Yvonne Beelen
      • Amy van Son Koninklijke Marine 'Collateral Beauty' Marian Tappel
    • Koninklijke Luchtmacht >
      • Debby Werry Koninklijke Luchtmacht 'Puzzling Tough/Sharp' Renée van den Kerkhof
      • Harrie Vorsteveld Koninklijke Luchtmacht 'Home is where the heart is' Kunstconstructie
    • Koninklijke Marechaussee >
      • Rico Briedjal Koninklijke Marechausee 'Radar Love' Mainkunstenaars
      • Linda Rullens Koninklijke Marechaussee 'A blue heart finds all the colours' Danielle Spoelman
    • Thuisfront >
      • Thuisfront Rob † Mira en Stan Donkers 'Missie HVV -EMR10' Erik van Maarschalkerwaard, 'De Brief' Tristan Louwaars
      • Thuisfront Tom † , Wil en Marianne Krist 'Verbonden' Jelmer Zwaan
    • ReUniform
  • Stemmen uit Oekraïne
  • Nieuws
  • Podcasts
    • Podcasts en Opening Johan Willem Friso Kazerne Assen
    • Podcasts Memory Vrijheidsmuseum Nijverdal
    • Podcasts Vernissage Vliegbasis Deelen
  • Webshop 'de TOKO'
  • Contact
    • Steun HVV
    • Sponsors en partners
    • ANBI
    • Pers