'Verhalen blijven vertellen' Kareoler januari 2024 Op 11 januari nam Inspecteur-Generaal der Krijgsmacht Frank van Sprang het eerste exemplaar in ontvangst van het boek Helmen Vol Verhalen waarin veteranen worden gekoppeld aan kunstenaar die hun verhalen verbeelden in kunstwerken. "Eigenlijk beginnen we nu pas", vertelt projectleider Amy van Son. Op de boekpresentatie in het Gelderse provinciehuis in Arnhem memoreerde initiatienemer Amy van Son, zelf veteraan, de reactie van generaal b.s. Hans Damen, mede initiator van het project. 'Hij zei'dat boek komt twee jaar te laat! Maar dat ben ik niet met hem eens, want eigenlijk begint het nu pas. Het project is vooral de militaire wereld ingegaan, nu moeten we de stap naar de burgemaatschappij zetten. Daar zijn de verhalen uiteindelijk voor bedoeld." De kunstwerken zijn nu tijdelijk opgeslagen, maar er is ook nog de foto-expositie van het project, die tijdens de presentatie in het provinciehuis te zien was. Motivatie IGK Frank van Sprang, tevens Inspecteur der Veteranen, nam het eerste exemplaar van het boek in ontvangst. Hij is lovend over het project. "Ik ben heel blij met het werk van Amy. Ik vraag me af of ze wel aan slaap toekomt. Maar er zijn nu eenmaal mensen die heel veel tijd en energie in iets kunnen steken. Dat heeft ook met drive en motivatie te maken." Hij benadrukte dat het vertellen van verhalen van veteranen belangrijk blijft. "Niet alleen aan de politiek, die veteranen op missie stuurt, maar ook onderling, ook aan de maatschappij en ook aan het thuisfront." Eerder had Gedeputeerde van de Gelderse Provinciale Staten Peter Drenth erop gewezen dat er dit en volgend jaar weer sprake is van een speciaal herdenkingsjaar. De bevrijding begon, met name in Gelderland vanwege Market Garden, dit jaar precies 80 jaar geleden. "Bij die herdenkingen willen wij als provincie ook de verbinding maken met naoorlogse vredesmissies en de jonge veteranen die daarbij betrokken waren." aldus Drenth. Creatief Het boek is een voorlopige kroon op het gelijknamige project dat met name jonge veteranen koppelt aan kunstenaars die hun verhalen op creatieve wijze verbeelden (zie ook Kareoler 5-2020). In het fraai uitgegeven boek staan niet alleen de verhalen van veteranen, maar wordt ook beschreven en in beeld gebracht hoe de aan hem of haar gekoppelde kunstenaar dat in een kunstwerk tot uitdrukking heet gebracht. Een mooi voorbeeld is het kunstwerk van staal 'Radar Love dat kunstenaars Ien Sluyters en Marion Deul maakten. Ze werden geïnspireerd door het verhaal van Irak veteraan Rcio Briedjal. Sommige verhalen laten ook de verwondingen en verwerkingsproblemen zien als gevolg van een uitzending. Zo vertelt BNMO-lid en Dutchbatveteraan Edwin de Wolf hoe hij zijn been verloor door een mijnexplosie, maar daarna toch de kracht hervond om zich terug te knokken. Nu werkt hij bij het Militaire Revalidatie Centrum Kunstenaar Anook Cléonne heeft zijn verhaal op universele wijze verbeeld in een fraaie tekening met pastel en acryl over wat houvast en troost biedt in moeilijke periodes en over hoe er nieuwe toekomstperspectieven ontstaan.
Het boek 'Helmen Vol Verhalen' is te bestellen op www. helmenvolverhalen.nl
0 Opmerkingen
’Welke vrouw wil er nou een vent met maar één poot?’ Het leed van jonge veteranen in beeld gebracht11/2/2024 Door Petra Bies DEN HELDER „Sorry voor het volume hoor”, verontschuldigt Amy van Son zich al aan het begin van het interview. „Ik praat nog altijd alsof ik op een boot met windkracht elf tegen iemand roep of hij een touw wil vastpakken. Dat gaat er maar niet uit.” Zoals er zoveel vast kan blijven zitten in het hoofd en hart van een veteraan, als een kwellende last. De 54-jarige oud-matroos vraagt er aandacht voor met het project ’Helmen vol verhalen’. Het is een omvangrijk project, bestaande uit een reizende tentoonstelling die ze ook naar Den Helder wil halen, en een recent verschenen boek. Het is ook een opmerkelijk project. Veteranenverhalen zou je kunnen vertellen aan de hand van foto’s uit het oorlogsgebied en een geschreven toelichting. Woordeloos Maar Amy van Son koos voor de beeldende kunst. „De woordeloze taal. Via de ogen komt iets toch heel anders binnen dan via het geschreven woord, het gaat veel dieper, reikt tot veel meer niveaus.” De kandidaten waren verbazingwekkend snel gevonden. „Ik zette een oproep op social media en had binnen drie weken al 75 aanmeldingen van veteranen én 75 van kunstenaars. Toen wist ik wel dat ik iets te pakken had dat leeft.” Libanon Het project draait rond jonge veteranen, de mensen die op missie gingen na de Tweede Wereldoorlog, met Libanon in ’79 als eerste bestemming. Bij de selectie werd gelet op missie, defensie-onderdeel, rang én de huidige woonplaats. „Ik wilde uit iedere provincie iemand hebben”, vertelt Van Son, die in haar marinetijd in Den Helder woonde en later verhuisde naar Arnhem. Ze koppelde een veteraan aan een beeldend kunstenaar met wie ze een klik verwachtte en bracht ze met elkaar in gesprek. Mooie ontmoetingen. „De gesprekken duurden soms wel vier uur.” Emoties Het leverde uiteindelijk 22 kunstwerken op. Werken die de emoties van de veteranen laten zien. Want daar draait het om bij ’Helmen vol verhalen’. „Emoties die laten zien dat militairen ook maar gewone mensen zijn. En dat het hen helpt als ze erover praten.” Want praten over ingrijpende ervaringen gaat de meeste veteranen niet makkelijk af. „Dat is ook een beetje je opvoeding door defensie. Het gaat om het collectief, niet om jouw persoon. Je spreekt met anderen niet over wat je meemaakt en wat het je doet. Onder elkaar wel, maar dan heb je aan een half woord genoeg, wordt er niet echt gepraat.” De tent uit „En dan heb je nog te maken met de onderlinge strijd. Veteranen vechten elkaar de tent uit over welke missie erger was. Dat zou moeten stoppen. Zo vind je geen erkenning. En die is wel belangrijk voor de verwerking.” Het zijn beelden geworden met impact, merkt ze op iedere tentoonstelling. Moeders „Moeders van veteranen lopen soms huilend rond, zeggen: nu begrijp ik mijn zoon pas. Die reacties zie je bijvoorbeeld bij het schilderij ’The army is a human heart’ van Roxanne Monsanto.” Zij is gematcht met Stefan Mastenbroek, die als marinier in 2010 in Uruzgan diende. Twee jonge militairen verliezen het leven doordat ze met hun rupsvoertuig op een bermbom van de Taliban rijden. Slippertjes „Het schilderij laat zien hoe een groep mariniers de dader afvoert. Die Taliban-strijder loopt op slippertjes en raakt gewond aan zijn voeten. De commandant laat halt houden, het letsel moet worden verzorgd, want zo zijn de regels. De strijder wordt menselijk behandeld, hoe moeilijk dat ook is na de aanslag op je kameraden en er bovendien constant gevaar dreigt.” Het kijken naar de kunst maakt dat degenen die het allemaal niet meemaakten er meer van gaan begrijpen, ervaart Van Son. Het is mooi om de twee ’ogenschijnlijk tegenovergestelde werelden van militairen en burgers’ dichter bij elkaar te brengen, vindt ze. Stokoud Om te laten zien wie de veteranen zijn. „Er wordt toch nog vaak gedacht aan stokoude mannen in een colbertje die half onderuitgezakt salueren. Aan de Amerikanen en Canadezen uit de Tweede Wereldoorlog.” „Niet aan de jonge Nederlanders die op missie gingen, die elders in oorlogsgebied net zulke bevrijders waren. Mensen die de democratie en vrede verdedigen, zodat wij hier nog rustig een hamburger in ons hoofd kunnen douwen.” En die dus respect verdienen: „In vroegere tijden rukte het hele dorp uit om haar krijgers binnen te halen na een veldslag. Dat kun je je nu niet meer voorstellen. Zeker niet als het over de jonge veteranen gaat. Maar die mogen zichzelf wel omarmen. Dat is mijn ambitie met ’Helmen vol verhalen’.” Indringend Voor het boek zijn de 22 veteranen en de aan hun gekoppelde kunstenaars geïnterviewd door een team van journalisten. Het zijn vaak indringende en heel persoonlijke verhalen. Zoals dat van Edwin de Wolf die op 24-jarige leeftijd een been verloor toen hij in ’94 in Bosnië op een antipersoonsmijn stapte, een mijn die niet bedoeld is om te doden maar om te verminken. Grip kwijt De fysieke revalidatie gaat vrij vlot, maar mentaal is hij door de niet-zeuren-mentaliteit in de gevechtseenheden zijn eigen grootste vijand geworden, vertelt hij. „Ik was de grip kwijt op mijn leven. Ik zat thuis, zonder planning, structuur en werk. Mijn relatie liep stuk Als ik gedoucht had en ik keek in de spiegel, dan dacht ik welke vrouw wil er nou een vent met maar één poot?” Opspraak
De beroemdste deelnemer aan het project is Marco Kroon. ’Niks is zo mooi als een grote held die is geveld’, luidt de kop boven het interview in het boek. Kroon kreeg de Militaire Willemsorde, de hoogste onderscheiding in Nederland, vanwege zijn heldendaden op missie in Afghanistan, maar kwam later in opspraak. In de steek Hij voelt zich door defensie beschadigd en in de steek gelaten. Kunstenaar Anders Wolhar maakte op basis van zijn levensverhaal ’Off grid’. Een gepantserde zuil met een kogelvrij venster en bovenop een spiegelkabinet met daarin een omgedraaide Willemsorde. Je ziet alleen de onderkant, als een oneindig zwart gat. Het verbeeldt de keerzijde van de medaille: Kroon werd een bekende Nederlander, maar kwam buiten de maatschappij te staan. Pannenrek Ook Van Son zelf is geïnterviewd voor het boek. Waarbij het niet ging over de ervaringen tijdens haar missies naar Joegoslavië en Irak, maar over haar jeugd, in Brabant en Vlissingen. Een harde jeugd. „Een militaire opvoeding, mijn vader was zelf dienstplichtig marinier en later koopvaarder. Als baby hingen ze me aan het pannenrek om te zien hoe lang het zou duren voordat ik losliet.” Geslagen „Ik kon het nooit goed doen bij mijn vader. Hij was alcoholist en erg gewelddadig, ik werd veel geslagen. Op de mavo moesten we een stuk schrijven over de mijnenvegersdienst van de marine in Vlissingen. Ik had het beste stuk. Het was de eerste keer dat ik mijn vader trots zag. Daarom besloot ik bij de marine te gaan.” Plunjezak Maar als ze na de trainingsdagen thuiskomt, gelooft haar vader die stap niet. „Ondanks de plunjezak die ik liet zien. Hij dacht dat ik een paar dagen in een hasjhol had gezeten en heeft me in elkaar geslagen. Ik heb mijn boeltje gepakt en ben naar Den Helder gegaan om nooit meer thuis te komen.” „In Den Helder mocht ik een jaar lang in de kazerne wonen. Daar was het wel stil als in de weekeinden bijna iedereen weg was. Maar ik voelde me niet zielig, want ik was veilig. Ik kwam uit een oorlog en vond vrijheid bij defensie. Ik ben er opnieuw geboren. Dat was mijn kantelpunt, een omgekeerd missieverhaal.” Saamhorigheid Die veiligheid en ook de saamhorigheid mist ze als ze in ’93 afzwaait. Ze kan haar draai niet vinden in de burgermaatschappij en besluit terug te keren naar defensie. „Als geestelijk verzorger. Ik ben daarvoor in 2009 een opleiding gaan doen aan de Universiteit voor Humanistiek.” Aangenomen wordt ze niet. „Ze namen liever burgers aan, ik had een verleden als militair.” Toch bracht de studie haar veel. „Je moest voor de studie ook lid worden van het Humanistisch Verbond. Ik werd bestuurslid in Arnhem en daar moest een muziekproject voor veteranen worden opgezet. Dat ben ik gaan doen, met een eigen bureau. Daaruit vloeit ’Helmen vol verhalen’ voort.” Overstap Van Son helpt ook militairen bij de overstap naar het burgerleven. „Want dat is moeilijk, je staat nog in de strijdstand. Je hebt ook gedrag dat niet altijd wordt begrepen. Je wordt woedend bij onrecht op straat en duikt erin. Begint te schelden. Die reactie snappen anderen vaak niet.” ’Helmen Vol Verhalen’ van Amy van Son telt 360 pagina’s en is rijkelijk geïllustreerd met foto’s. Het kost €25,00 verkrijgbaar in de (online)boekhandel. ISBN 9789023259954. Naar Den Helder De reizende tentoonstelling ’Helmen vol Verhalen’ is nog niet te zien geweest in Noord-Holland. Amy van Son hoopt in Den Helder een locatie te vinden. „Want daar wonen veel militairen en er is veel thuisfront.” Een vrouw zegt in mei 1940: ‘…moet ik schrijven aan een dode?’. Ze wacht vol spanning op een teken van leven van haar man Egbert, die betrokken is bij de strijd om de Grebbeberg. En dan komt hij terug, maar niet zoals hij was.
"Je vecht voor veiligheid maar brengt onveiligheid mee naar huis!” Een muzikale voorstelling over hoop, PTSS, liefde en aardappelen. Makers Wendi Koster (theatermaker/acteur) en Janne IJmker (schrijver/acteur) namen als basis voor het verhaal de geschiedenis van hun gezamenlijke opa en oma. Het is een intieme en persoonlijke voorstelling geworden. Tegelijkertijd gunden zij zich ook de inbreng van fictieve elementen en gestileerde vormen. Daardoor overstijgt deze historie het familieverhaal en staat die universeel voor de getraumatiseerde mens en hun geliefden. In de korte, niet- chronologische scènes speelt Janne de oudere en Wendi de jonge Engel. Richard Jansen (musicus) tekent voor muziek en techniek. Actueel Opnieuw is er sprake van oorlog. Soldaten gaan dapper de oorlog in, maar hoe komen ze thuis? Nog steeds keren er soldaten met trauma’s terug van hun missie, vaak met dezelfde emoties als na de capitulatie in 1940: ‘Het heeft zoveel levens gekost, dat voelt soms alsof het voor niets was.’ ‘Schrijven aan een dode?’ gaat over het thuisfront en de impact van oorlog. Info Vanwege het intieme karakter van de voorstelling speelt theatergroep Oostzijde graag voor een publiek tussen 75 en 200 personen in een ruimte met weinig of geen daglicht. De voorstelling duurt ca. 55 minuten. Qua techniek en decor is theatergroep Oostzijde zelfvoorzienend, ze gebruiken ons eigen materiaal (decor, licht en geluid) waardoor ze op elke locatie kunnen spelen. Minimaal speelvlak: 8x 5 meter. Een muzikale voorstelling over hoop, PTSS, liefde en aardappelen Een voorstelling over het thuisfront en de impact van oorlog. “Je vecht voor veiligheid maar brengt onveiligheid mee naar huis!” Publieksreacties: “Een intense, indrukwekkende en confronterende voorstelling met een zacht randje en zichtbaar met liefde gemaakt, prachtig gedaan!” “De voorstelling overstijgt WOII en is herkenbaar voor iedereen die met PTSS te maken heeft.” “Ik wilde, toen het licht uitging, nog geen afscheid nemen van Engel.” Voor informatie en boekingen: Richard Jansen, theateroostzijde@gmail.com /06 5343 0307 ARNHEM – De expositie Helmen vol Verhalen was al een paar keer te zien in Arnhem. Vanaf donderdag 11 januari is de tentoonstelling te zien in het Huis der Provincie. Dan wordt ook het boek gepresenteerd dat naar aanleiding van het project is gemaakt. (Door: Patrick Arink)
Helmen Vol Verhalen, een inspirerend landelijk project, brengt veteranen en kunstenaars samen om de persoonlijke missieverhalen van veteranen te vertalen naar kunstwerken waarin de ‘helm’ symbool staat voor het militaire beroep. Het project resulteert in een boek genaamd “Helmen Vol Verhalen,” dat niet alleen de verhalen van veteranen bevat, maar ook het verhaal van de kunstenaar achter het werk. Dit boek biedt een diepgaand inzicht in het leven van veteranen, hun ervaringen op missie, en de impact daarvan op henzelf en hun thuisfront. Amy van Son, zelf veteraan, is de drijvende kracht achter het project. Ze benadrukt het belang van de rol van veteranen en het thuisfront in de hedendaagse maatschappij. “In vroegere tijden rukte het hele dorp uit om haar krijgers binnen te halen na een veldslag. Dat kun je je nu niet meer voorstellen, zeker niet als het ‘jonge’ veteranen betreft. Om weer meer begrip en erkenning voor veteranen te krijgen, moeten burgers weten wat het betekent om naar een oorlog gestuurd te worden.” Maar volgens Van Son vinden veel veteranen het soms moeilijk hun ervaringen onder woorden te brengen. “Daarom laten we veteranen hun verhaal vertellen aan een kunstenaar, die dat vertaalt naar een kunstwerk. Het kunstwerk is de brug van verbinding naar de samenleving. Het proces wat deze twee ‘professionals, ieder op hun gebied doorlopen samen met het eindresultaat en de band vanuit medemenselijkheid die daaruit ontstaan, zijn helend.” Dit project heeft niet alleen een diepgaande impact op de veteranen, maar ook op Amy zelf. “De onthulling van elk kunstwerk – tweeëntwintig tot nu toe – emotioneert me telkens weer. Want elk verhaal raakt ook weer iets aan van je eigen verhaal.” Helmen Vol Verhalen is een eerbetoon aan de moedige mannen en vrouwen die hun leven hebben gewijd aan de bescherming van vrijheid en vrede. Dit boek belooft een diepgaande en aangrijpende ervaring te bieden die de kijk op oorlog, moed en menselijkheid zal veranderen. De boekpresentatie van Helmen Vol Verhalen vindt plaats op 11 januari vanaf 14.30 uur in het Huis der Provincie aan de Markt in Arnhem. .
29 november 2023 02:00 - 05:00 We naderen 80 jaar vrijheid. In de afgelopen veertig jaar hebben Nederlandse militairen bij gedragen aan meerdere VN-vredesmissies. Wat hebben de veteranen daar meegemaakt? Wat betekende de deelname voor het thuisfront?
En hoe was de terugkeer in eigen land? Vannacht is Amy van Son te gast. Zij is initiatiefnemer van het project ‘Helmen vol Verhalen’, waarin ze veteranen en kunstenaars aan elkaar koppelt om woorden te geven aan de verhalen van hun missies. Presentatie: Elodie Harreman Luister het radio item hier terug: https://bit.ly/DeNachtVanHelmenVolVerhalen Je kunt deze aflevering ook terug luisteren via Spotify. ARNHEM – Vanaf deze week tot en met eind september is in de Witte Kapel in Schaarsbergen de expositie ‘Helmen vol Verhalen’ te zien. Nederlandse veteranen vertelden over hun ervaringen tegen kunstenaars. De kunstenaars verbeeldden die verhalen in 22 kunstwerken.
(Door: Patrick Arink) In de afgelopen veertig jaar hebben Nederlandse soldaten bijgedragen in meerdere VN-vredesmissies. Wat hebben de militairen daar meegemaakt? Wat betekende de deelname voor het thuisfront? En hoe was de terugkeer in eigen land? Die vragen vormde gedachte achter de reizende expositie ‘Helmen vol verhalen’ van de Arnhemse veteraan Amy van Son. Van Son koppelde 22 veteranen aan 22 kunstenaars. De persoonlijke verhalen van de veteranen over hun ervaringen inspireerden de kunstenaars tot een serie indrukwekkende kunstwerken. Van Son: “Het is belangrijk dat deze verhalen verteld worden. Door met de hulp van kunstenaars de verhalen van veteranen boven water te halen, wordt hun geschiedenis zichtbaar voor iedereen. De universele taal van kunst slaat als het ware een brug tussen de militaire wereld en de burgermaatschappij.” Geschreven door Tian van der Snee 25 juli 2023 ARNHEM - De persoonlijke verhalen van veteranen en creativiteit van kunstenaars hebben geleid tot kunstwerken die te zien zijn in de expositie ‘Helmen Vol Verhalen’. Deze is in augustus te zien in de Witte Kapel in Schaarsbergen. Amy van Son, projectcoördinator én veteraan, weet als geen ander hoe het is om terug te keren naar de normale maatschappij als ex-marine vrouw: “Ik mis de verbondenheid en kameraadschap die ik voelde tijdens mijn tijd bij defensie.” Het leven op een schip is net zoals in een klein dorp, weet de Arnhemse Van Son. "Je zit een half jaar lang op een boot met honderdvijftig andere mensen en dan moet je het met elkaar zien te doen." Die verbondenheid, kameraadschap en het vertrouwen in elkaar zijn haar altijd bijgebleven. Of bekijk de video op YouTube
Wereld rondreizen Van Son werkte vier jaar bij de Koninklijke Marine als telegrafiste en seiner. Inmiddels gaat het communiceren via satellieten, maar toendertijd met lichtmorse en codes. In die vier jaar reisde ze de hele wereld rond. "We voeren voor Joegoslavië en Irak. Maar ik ben ook in Amerika, IJsland en andere delen van Europa geweest", vertelt Van Son. Toen de Balkanoorlog uitbrak moesten ze naar dat gebied om de weg vrij te maken voor de koopvaardij. Als er geen conflicten waren, oefenden zij voor het geval er iets zou gebeuren. Terugkeren naar de maatschappij Toen Van Son terugkeerde van het water, was het voor haar wennen om weer tussen de ‘normale’ mensen te zijn. Ze was gewend om met een militaristische blik naar dingen te kijken en te praten in opdrachten. "Voor mij was het normaal dat mensen eerst hun taak uitvoerden en daarna pas rusten. Zo gaat dat niet in de burgermaatschappij." Zelfs vijftien jaar na haar tijd als marine vrouw, droomde ze nog dat ze aan het varen was. "Als ik wakker werd, wilde ik mijn werkpak aantrekken en op post gaan", vertelt ze. ‘Verhalen die verteld moeten worden’ Met het verlangen naar kameraadschap en verbondenheid, dat ze niet kon vinden in de normale maatschappij, is ze kunstprojecten gestart. ‘Helmen Vol Verhalen’ is een van die projecten. In deze expositie worden de verhalen van veteranen verteld in de vorm van kunstwerken. "Het is nodig om bepaalde verhalen naar de oppervlakte te brengen", legt Van Son uit. "Helmen Vol Verhalen focust zich voornamelijk op de jonge veteranen. Vaak denken mensen aan ex-militairen die diende in Tweede Wereldoorlog, terwijl er juist ook veel veteranen zijn die in latere oorlogen gediend hebben." De expositie beslaat veertig jaar Nederlandse missies: "De bezoekers kunnen kennisnemen van de kunstwerken, want de universele taal van de kunst is wat je raakt." ‘Helmen Vol Verhalen’ is vanaf 18 augustus te zien in de Witte Kapel in Schaarsbergen. Vanaf maandag 17 april 2023 t/m zaterdagmiddag 6 mei 2023 tot 15:00 uur is de indrukwekkende rondreizende foto expositie Helmen Vol Verhalen te zien in het Atrium Den Haag. Helmen Vol Verhalen is een kunstproject waarin ‘jonge’ veteranen zijn gekoppeld aan 22 kunstenaars. Helmen Vol Verhalen – de impact van de vredesmissies in kunst verbeeld Persoonlijke missie verhalen van veteranen staan centraal in het kunstproject Helmen Vol Verhalen. De ervaringen van de militairen vormen de inspiratiebron voor kunstwerken van tweeëntwintig kunstenaars. In een gezamenlijke missie maken kunstenaars en veteranen de relevantie zichtbaar van Nederlandse vredesmissies en de impact daarvan op de deelnemende militairen. Veertig jaar vredesmissies In de afgelopen veertig jaar hebben Nederlandse soldaten bijgedragen in meerdere VN-vredesmissies. Wat hebben de militairen daar meegemaakt? Wat betekende de deelname voor het thuisfront? En hoe was de terugkeer in eigen land? Om dit inzichtelijk te maken zijn veteranen gekoppeld aan kunstenaars, die de verhalen van de blauwhelmen in kunstwerken hebben verbeeld. De militairen komen uit alle provincies van het land en representeren alle afdelingen van Defensie. Zo zijn de landmacht, de marine, de luchtmacht en de marechaussee en niet te vergeten het thuisfront in de expositie vertegenwoordigd. Drijvende kracht Drijvende kracht achter dit kunstproject is cultureel projectleider Amy van Son. Zij is zelf veteraan en merkte bij haar terugkeer naar de burgermaatschappij hoe belangrijk het is om je verhaal te vertellen. Delen wat je hebt meegemaakt, zorgt ervoor dat je (soms traumatische) ervaringen beter kan verwerken. Dat niet alleen, ook voor de samenleving is het van belang om te weten welke gevolgen een missie heeft voor een militair. Pas dan kan er begrip en erkenning ontstaan. Door met de hulp van kunstenaars de verhalen van veteranen boven water te halen, wordt hun geschiedenis zichtbaar voor iedereen. Waarbij de universele taal van kunst de brug slaat tussen de wereld van de burger en de militair. Kunstenaars
In de expositie is beeldende kunst in diverse disciplines te zien: van fotografie, grafiek, tekeningen en schilderijen tot en met installaties, keramiek en sculpturen. De deelnemende kunstenaars zijn Anders Wolhar, Anook Cléonne, Bas Fontein, Caro Kropveld, Danielle Spoelman, Diederick Kraaijeveld, Erik van Maarschalkerwaard, Hans Mes, Jelmer Zwaan, Kunstconstructie, Mainkunstenaars, Marian Tappel, Mieke van Zundert, Mirka Farabegoli, Peter van Hal, Renée van den Kerkhof, Rob Voerman, Roxanne Monsanto, Sjaak Kooij, Tatjana Kiriënko, Tristan Louwaars, Bart Lucassen en Yvonne Beelen /STUDIO YTOPIA. Installaties maken ook deel uit van de expositie, zoals militaire emblemen en naamlinten geschikt door Denny Bosmann en het project ReUniForm van Jaap Spruitenburg. Online De verhalen van veteranen en de ontmoetingen met de kunstenaar zijn ook opgetekend door journalisten en vastgelegd door fotografen. Verder zijn er podcasts van de onthullingen van de kunstwerken en heeft Omroepv in samenwerking met Helmen Vol verhalen een driedelige documentaireserie over ReUniForm gemaakt. Fotograaf Frank Kouws documenteerde verschillende belangrijke momenten in het project, van de eerste ontmoeting van de veteraan en kunstenaar die samen mee op missie gingen door de kunsten, tot aan de onthulling van het voltooide kunstwerk. Deze verhalen, podcasts en documentaires zijn te vinden via de QR codes in deze foto expositie en staan op www.helmenvolverhalen.nl. Bekijk ook: https://atriumcityhall.nl/agenda/foto-expositie-helmen-vol-verhalen/ Casper Slotboom verschenen op Omroep Friesland Vijf studenten van de Hanzehogeschool in Groningen hebben een documentaire gemaakt over oud-Dutchbatter Edo van den Berg (49) uit Oudemirdum. De documentaire gaat donderdagavond in première. Er hangt een verzameling van verschillende medailles en badges in het huis van Van den Berg. Bescheiden aan de muur, niet direct in het zicht. In het eerste interviewshot van de documentaire staan de medailles zo opgesteld dat ze goed in beeld zijn. 'Geen gepronk' Daar grijpt hij toch even in: "Ik ben niet een persoon die echt trots in zijn medailles ziet, vanwege de zwarte bladzijde die eraan vastkleeft. Natuurlijk zijn er ook medailles waar ik wel wat mee heb, maar ik hoef er niet mee te pronken. Dat blijft er bij mij wel inzitten." Hij zou niet snel met de medailles naar buiten gaan. "Als het moet vanwege het uniform, prima. Maar ik heb ook al een paar keer gehad dat ik dan de batons op had. Zo van 'oeps, ik ben mijn medailles vergeten. Ik doe wel even dit'." Negatieve berichtgeving Van den Berg is geen veteraan die pocht met zijn militaire verleden. Maar het is ook een belangrijk onderdeel van zijn leven. Van den Berg was actief als militair in Bosnië bij Dutchbat III en heeft 'De Val van Srebrenica' meegemaakt. Dat heeft hem behoorlijk geraakt. "De ellende die daar was, de ellende die er daarna is geweest. De negatieve berichtgeving in de media. Op persoonlijk vlak zijn er veel dingen fout gegaan. Vaak is dat ook ontstaan door die berichtgeving." Hij hoopt dat de documentaire een aantal van die berichten dan ook in een ander daglicht zet. Je gaat wel in therapie om je eigen leven eigenlijk te redden. "Je gaat je anders gedragen dan dat men van je gewend is. Alleen jijzelf denkt dat je je normaal gedraagt", legt Van den Berg uit. Daardoor krijg je volgens hem verkeerde communicatie. "Je stoot elkaar dan af en trekt je terug. En uiteindelijk ga je wel in therapie om je eigen leven eigenlijk te redden." Verhaal delen Van den Berg is begonnen met het delen van zijn verhaal in 2017. Toen heeft hij in Normandië zijn verhaal verteld aan een groep soldaten, bij een bunker aan de Franse kust. "Het was regenachtig, dus we besloten om na het verhaal terug te gaan naar het kamp en daar de vragenronde te doen. Een jongen kwam naar mij toe en zei: 'Mag ik zo eerst het woord nemen?'" "Eenmaal op het kamp aangekomen, vertelde hij dat hij altijd de grappenmaker is, maar dat hij eigenlijk kampt met dezelfde soort problemen. Door mijn verhaal vertelde hij zijn verhaal. Dat deed me beseffen dat het delen van mijn verhaal ervoor zorgt dat anderen dat ook doen." Om die reden was het voor hem ook makkelijker om mee te werken aan de documentaire. "Want ik weet dat er positieve gevolgen aan zitten. Ik heb in eerste instantie heel erg getwijfeld. Moet ik hiermee in zee gaan? Moet ik dit willen? Waar gaat dit eindigen?", vroeg hij zich af. "Uiteindelijk heb ik vaker mijn verhaal verteld, dus daardoor vond ik het goed om hieraan mee te werken." Terug naar Bosnië Maar dat was niet alles. De studenten willen graag naar Bosnië toe. "We dachten dat het een goede toevoeging was, om het onderwerp nog duidelijker te maken", zegt Julie, een van de makers. "Dat wilden we wel graag met Edo. Samen met zijn vrouw zijn we die kant op gegaan. We konden daar slapen bij een oude vriend van hem, ook een veteraan. Het was een enorme toevoeging voor onze documentaire om dit zo met z'n allen te doen." Van den Berg twijfelde toen wel even. Toch is hij meegegaan. "Ik had in juni al een terugkeerreis gehad met andere veteranen, dat helpt met de verwerking. Anders had ik het niet zo 1-2-3 gedaan. We zijn met het groepje vijf dagen lang het avontuur aangegaan. Het is een heel gave trip geweest, met een lach en een traan."
Een bijzondere vondst bij OP Charlie in documentaire Fryske Dutchbatter
Even menen we in een spannende film te zijn beland: gesloten slagbomen, strenge ID-controle en onder escorte naar het museum. We worden er een beetje giebelig van. Met elf belangstellenden van het Humanistisch Verbond Drenthe komen we aan bij de kazerne in Assen om de expositie ‘Helmen vol Verhalen’ te bezoeken. Burgers staan wel eens ambivalent tegenover ‘vechten voor vrede’. En daardoor vaak ook tegenover degenen die het doen. Zij hebben geen idee van de impact van een missie, die er altijd en voor alle betrokkenen is. En de stoere jongens van ‘Jan de Witt’ lopen niet met hun emoties te koop. 'En de stoere jongens van ‘Jan de Witt’ lopen niet met hun emoties te koop.'
'Een manier voor veteranen om zich aan een breed publiek te laten kennen. Dan kan begrip en erkenning ontstaan.' De veteranen, die ons deze middag begeleiden, vertellen zeer gedreven over missies, defensie en deze tentoonstelling. Gerard Nieboer werkte als inlichtingen man. Altijd voorop en vanwege de vertrouwelijkheid van zijn kennis, eigenlijk maar weinig kunnen delen. Voorafgaand aan ons bezoek had hij zijn huiswerk gedaan: zich via de website uitgebreid verdiept in onze uitgangspunten en activiteiten. 'Eens een inlichtingenman altijd een inlichtingenman.' Eens een inlichtingenman altijd een inlichtingenman. Hij is open over zijn eigen mental brain damage. Meestal goed te hanteren, maar toch zo nu en dan een terugval. Hij vertelt over de Humanistische geestelijke verzorging die binnen defensie beschikbaar is. Maar ook over het gemis van een veteranenhuis in Groningen en Drenthe, waar veteranen met wie het o.h.a. goed gaat, maar die het af en toe nodig hebben om met mede-ervaringsdeskundigen te verkeren, om even te praten, of even leeg te lopen in wat voor vorm dan ook, of gewoon te zijn bij mensen die je begrijpen zonder dat je iets zegt. Hij draagt een witte anjer. Dat is het teken van veteranen en het Witte Anjer Fonds zet zich in voor het welzijn van veteranen. Aan het begin van de expositie staat een spreekgestoelte, gemaakt van een motorkap van een UN-pantservoertuig. Dit maakt duidelijk dat iedere oorlog begint met woorden, retoriek van machtshebbers, die op hun manier de aanstaande oorlog motiveren. Die oorlog die voor heel veel burgers en soldaten ingrijpende gevolgen zal hebben. Woorden doen ertoe. En niet alleen de woorden van politieke leiders. Ook onze scherpe, soms polariserende en kwetsende woorden kunnen als een sneeuwbal groeien en als een wapen gaan werken. Als één nare leuze wordt overgenomen door hele spreekkoren, overtuigt die uiteindelijk de massa. Hoe zoiets kan verworden laat de kunstenaar zien door te spelen met de letters UN. Als je de N een slag draait, is het een Z. En die zien we dagelijks op TV. En begon die oorlog ook niet met een toespraak van Poetin in het Kremlin? 'Woorden doen ertoe.' Vredesmissies en soldaten. Het lijkt elkaar te bijten. Een schilderij laat zien hoe moeilijk het is om iemand die jouw teamgenoten heeft vermoord, als mens te blijven zien. Als de Taliban strijder medische zorg nodig heeft en krijgt, wachten de UN-soldaten netjes, maar keren hem hun rug toe. Ik voel de pijn van de ontmenselijking, maar ik begrijp het zo goed. De kracht van het thuisfront wordt geëerd. Dat staat er alleen voor en ook nog eens in het constante besef van het gevaar dat hun dierbaren lopen. De uitgezondene heeft het gevoel het thuisfront in de steek te laten. Je levert thuis even geen bijdrage, je kunt niet even helpen. Moeilijk is het om je leven op te pakken als je op missie gehandicapt bent geraakt. Duidelijk wordt dat de een dat beter afgaat dan de ander. In beide gevallen aangrijpend.
|
Volg hier alles overHelmen Vol Verhalen Archieven
Februari 2024
Categorieën
Alles
|