Bron: LinkedIn

'Three Points' We onthulde op 't Nest (de werkplaats van Diederick Kraaijeveld en Rob Romarius) in Hilversum het kunstwerk 'Three Points' gemaakt door Def Paintings voor jonge veteraan Jim Bremen.
Door Amy van Son

Een unicum, want de eerdere werken werden in Corona tijd onthuld, waarbij we vaak maar met z'n vieren aanwezig mochten zijn. In een bijzonder fijn gezelschap met alleen maar zeer betrokken mensen viel het doek en stonden we minutenlang in stilte te wachten tot Jim reageerde. De impact was zo groot dat sommigen, hoewel het niet hun verhaal was maar de emotie zo voelbaar waren even een stapje naar buiten maakten.

Met Jim's partner, Imke die zijn missies niet 'meemaakte' maar wel de consequenties heeft gedragen van die missies stonden we samen te kijken omringd door alle fijne gasten, hoe veteraan en kunstenaar uitwisselden over wat we allemaal zagen. Een militair leven en de impact daarvan gevat in een kunstwerk. De ontlading was groots.

Het was een prachtige middag samen met team #HelmenVolVerhalen voor deze match met Marlies Rothoff, Lars Asscheman en Milon Abrahamse.

Weer deden we die eerste stap voorwaarts. Dit project mag nooit ten einde komen, dat wist ik nu zeker. Mee op missie door de kunsten. De officiële foto's volgen spoedig. Deze deel ik graag gemaakt door Esther van Dijk-Nikolic, die met het oog voor momentum en als fotograaf, dit moment vastlegde. Het was een dag om nooit te vergeten.

Op 11 oktober viert het slagwerkensemble van de Philharmonie Sittard haar 70-jarig jubileum in het Toon Hermans Theater Sittard met een thema dat op haar lijf staat geschreven: emoties.
Al 70 jaar verzorgt dit gezelschap van straat tot podium enerverende slagwerkmuziek dat allerlei emoties en gevoelens opwekt. Hoogste tijd om een avond te vullen met muziek die niet alleen emoties en gevoelens zal opwekken, maar ook over emoties en gevoelens gaat: Pheelings. Help ze thuiskomen is gekozen als begunstigde en heeft speciaal voor deze avond een aanvullend programma rond het thema van PTSS.

Het slagwerkensemble van de Philharmonie Sittard, in samenwerking met koperblazers van de Phil, slagwerkers van St. Michaël Thorn, fluitkwintet Sfyria, sopraan Claudia Couwenbergh en
singer-songwriter Linda Zijlmans nemen u mee in een verkenningstocht door alle emoties. Er zal speciale aandacht zijn voor de mentale aandoening PTSS.

Na de pauze geeft de Marinierskapel der Koninklijke Marine een veelzijdig concert. De Marinierskapel is een van de drie professionele harmonieorkesten van de Nederlandse Krijgsmacht.
Mis dit niet! Koop uw kaarten hier! Bron: http://helpzethuiskomen.nl

Helmen Vol Verhalen Foto Expositie
Tijdens dit bijzondere concert is voor, tijdens en na ook de foto expositie van Helmen Vol Verhalen te bezoeken in het Toon Hermans theater in Sittard. 

Door verhalend journalist Marlies Rothof
Zo. Net terug van vakantie en ik heb het gevoel dat er weer een hoop te communiceren valt. In de zomer komen alle plannen die je in je hoofd had en projecten waar je mee bezig bent geweest als puzzelstukjes op hun plek.

Het is nu tijd voor het eerste puzzelstukje, dat vlak voor de Vierdaagsefeesten opeens weer vorm kreeg. Ik ben weer mee op missie met Helmen vol Verhalen. Een project waar ik vaker voor geschreven heb en dat de aandacht vestigt op de jonge veteraan. De veteranen die van de oorlog in Libie, tot de oorlogen in Afghanistan en Irak voor Nederland en de VN hebben gediend.

Belangrijk, hun verhalen. Vooral in het jaar dat het herdenken van 80 jaar vrede in Nederland wordt herdacht. De gedachte achter herdenkingen is dat we zoiets als de Tweede Wereldoorlog nooit weer willen laten gebeuren. Daarom gaan jonge mensen mee op missie naar gebieden waar er oorlog is. Om daar een bevrijder of op andere manier wellicht een helpende hand te zijn voor de lokale bevolking. En ja, soms pakt dat niet uit zoals gehoopt.

De verhalen van deze veteranen geven een inkijkje in wat oorlog is en wat het met een mens doet. En wat het is om op missie te zijn, ver van huis. Zo ook het verhaal van Jim, wat ik mee mocht ophalen en wat ik mocht schrijven. Aankomende weken worden de laatste puntjes op de i gezet. Ook weer een verhaal dat schuurt en jeukt. Waar je stil van wordt. Wat het vertellen waard is, niet alleen in letters op papier, maar ook op doek. Omdat af en toe woorden gewoon niet toereikend zijn en een kunstwerk het gevoel achter het verhaal vaak perfect weergeeft. Want dat is wat Helmen vol Verhalen doet: Het verhaal van de jonge veteraan gieten in een kunstwerk. Zodat de veteraan en zijn verhaal voor heel even in de spotlight staan.

Om dit alles voor elkaar te krijgen, is er een crowdfundactie opgezet. Zodat het verhaal kan worden uitgebracht en in de tweede druk van het boek van Helmen vol Verhalen kan worden toegevoegd. Dat het doek en de kunstenaar kunnen worden bekostigd, maar ook de fotograaf en de videograaf én natuurlijk onze projectleider.

Ga jij mee op missie en help jij het verhaal van deze veteraan thuisbrengen?

Door Binnert Jan Glastra Leids Dagblad

LEIDEN De tentoonstelling ‘Helmen vol verhalen’ is volgend jaar waarschijnlijk in Leiden te zien.

CDA-duoraadslid Annelies van Vark stelde donderdag tijdens een raadscommissie voor om het reizende kunstproject waarin ‘jonge’ veteranen gekoppeld worden aan kunstenaars, volgend jaar naar Leiden te halen. Daarvoor kreeg zij de handen direct voor op elkaar.
​
Met de tentoonstelling vertellen de veteranen over het belang van hun vredesmissies en de impact ervan op militairen. Verhalen die volgens Van Vark zeker in 2025, tachtig jaar na de oorlog, graag naar het stadhuis zou brengen. Daar komen geregeld scholen op bezoek, wat de expositie nog extra impact zou geven.

Begrip
Veteraan Amy van Son is de drijvende kracht achter het project dat in 2020 van start ging. Zij schreef ook een boek met de titel Helmen vol verhalen. ‘In vroeger tijden rukte het hele dorp uit om haar krijgers binnen te halen na een veldslag’, stelde zij eerder dit jaar bij de presentatie daarvan in Arnhem. ‘Dat kun je je nu niet meer voorstellen, zeker niet als het ‘jonge’ veteranen betreft. Om weer meer begrip en erkenning voor veteranen te krijgen, moeten burgers weten wat het betekent om naar een oorlog gestuurd te worden.’

Zaterdag 15 juni kwamen ruim 100 personen bij elkaar op de jaarlijkse Westlandse veteranendag. Bij dit evenement brengen we onze waardering en steun tot uiting aan degenen die zich hebben ingezet voor vrede en de offers die zij daarvoor hebben gebracht. Burgemeester Bouke Arends startte de dag met een toespraak. Daarna waren er rondleidingen in de ’s-Gravenzandse bunkers en werden de veteranen naar de noodbestuurderspost op de Oudelandstraat gebracht. Tijdens de lunch in het restaurant van de Intratuin was er de mogelijkheid om elkaar te ontmoeten en ervaringen te delen.

​Over twee weken, op zaterdag 29 juni, is de Nederlandse veteranendag in Den Haag.
De foto's van de Westlandse veteranendag kunt u bekijken in dit album.

Tentoonstelling Helmen vol Verhalen
Meer verhalen over veteranen? Tot en met 15 juli is de tentoonstelling Helmen vol Verhalen te zien in het gemeentehuis aan de Verdilaan. Helmen vol Verhalen is een fototentoonstelling waarin jonge veteranen gekoppeld worden aan kunstenaars. Het persoonlijke missieverhaal van de veteraan staat centraal.

Het diorama brengt een unieke plek in Zuid-Libanon tot leven, een plek die voor Rianne van grote persoonlijke betekenis is. "Deze plek betekent heel veel voor mij. In 1982 was ik een van de VN-militairen die hier gelegerd was", vertelt zij. Wij brachten destijds veiligheid en hulp aan vluchtelingen uit grotere steden, zoals Beiroet en Tyrus."
​
"Je zit toch in een spanningsgebied. Het is nooit genieten. Je bent altijd alert. De kogels hoorde je regelmatig fluiten. Je slaapt met je geladen wapen naast je. Je leeft met de middelen die je hebt en die waren heel beperkt. Mijn oude leven, in Loosduinen, was bij terugkomst nooit meer hetzelfde. Ik kon helemaal niet aarden."

Diorama
​Het idee om een diorama van haar post in Zuid-Libanon te maken, ontstond in Nederland. Rianne's project begon klein, maar groeide uit tot een gedetailleerde reconstructie. "Ik ben al vijf jaar aan het bouwen." Het diorama is dan ook tot in de kleinste details nagebouwd, van sigaretten en vieze boekjes tot bomen en stenen.

"Deze miniatuur-versie van de post brengt mij iedere dag even terug naar 1982", zegt Rianne. "Als ik 's ochtends beneden kom, dan doe ik als eerste het licht in de vitrinekast aan. Ik kijk altijd heel eventjes, en droom dan even weg. Daarna zet ik het koffiezetapparaat aan. En bedenk ik wat ik die dag ga aanpakken. Vandaag ben ik bijvoorbeeld bezig met helmgras, dat tegen de heuvel moet komen."

Terugkeer naar Zuid-Libanon
Sinds 1982 zijn er vele jaren verstreken, maar Rianne heeft altijd de wens gehad om terug te keren. Die wens werd vorig jaar werkelijkheid. Dankzij een bijdrage van haar schoonmoeder kon zij met Stichting Veteranen voor Libanon terugreizen en de exacte plekken bezoeken waar zij destijds gelegerd was. "Ik heb ook wat materiaal mee kunnen nemen van de echte grond, en dat is weer verwerkt in mijn diorama."
De tentoonstelling in het gemeentehuis van Westland biedt bezoekers een levendige herinnering aan een intense periode uit Rianne's leven en dat van vele andere veteranen. De tentoonstelling is tot 17 juli te bewonderen.

Kater
4 april 2024 Martin Reijmerink
​Dit jaar is een overgangsjaar naar 2025, het jaar waarin 80 jaar Vrijheid wordt gevierd. Samen met andere organisaties in Nieuwegein wordt een bijzonder programma voorbereid waarin iedere inwoner wordt betrokken, oud en jong.

De organisatie 4 en 5 mei Nieuwegein: ‘We slaan een brug tussen het verleden (2e Wereldoorlog) en de dag van vandaag. We dragen het belang van Herdenken en Vieren over naar volgende generaties. Het wordt bijzonder!’ In 2024 zijn er naast 4 en 5 mei gedurende het jaar nog andere activiteiten.

Katern
Home > Nieuws & WijknieuwsComité 4 en 5 mei in Nieuwegein presenteert het programma voor 20244 april 2024 Martin ReijmerinkDit jaar is een overgangsjaar naar 2025, het jaar waarin 80 jaar Vrijheid wordt gevierd. Samen met andere organisaties in Nieuwegein wordt een bijzonder programma voorbereid waarin iedere inwoner wordt betrokken, oud en jong. De organisatie 4 en 5 mei Nieuwegein: ‘We slaan een brug tussen het verleden (2e Wereldoorlog) en de dag van vandaag. We dragen het belang van Herdenken en Vieren over naar volgende generaties. Het wordt bijzonder!’ In 2024 zijn er naast 4 en 5 mei gedurende het jaar nog andere activiteiten.

Herdenken op 4 mei
De 4 mei-herdenking start om 19.00 uur in De Bazuin. (zaal open om 18.30 uur). Dit jaar staan het verhaal van het incident in Jutphaas en het verzet in oorlogstijd centraal. De bijeenkomst is vrij toegankelijk. Nadat de bijeenkomst is afgesloten verplaatst men zich d.m.v. een stille tocht naar het oorlogsmonument aan de Nedereindseweg.

Hier zal de herdenking worden voortgezet met de 2 minuten stilte, enkele speeches en gedichten en het leggen van kransen en bloemen. De Batenbouwers zorgen voor de muzikale omlijsting. Wilt u als organisatie een krans leggen, meldt u dat dan via [email protected].

Vieren op 5 mei
Op 5 mei is er een Vrijheidsmaaltijd in theater De Kom voor zo’n 120 genodigde. Tijdens de maaltijd wordt er met elkaar over de betekenis van vrijheid gesproken en is er veel ruimte voor persoonlijke levensverhalen. Daarnaast is er een zangeres en muziek om het geheel feestelijk aan te kleden.

Aandacht voor veteranen
In Nieuwegein zal op woensdag 26 juni een Veteranenavond worden georganiseerd. Tijdens deze avond is er aandacht voor het Veteranen Search Team (VST) en gelegenheid om met elkaar in gesprek te gaan. Op 6 november vindt de jaarlijkse veteranen bijeenkomst in samenwerking met de gemeente plaats. Dit jaar wordt de connectie gezocht tussen jong en oud. ‘Samen met het Veiligheid & Defensie College – ROC midden halen we de foto expositie “Helmen vol verhalen” naar Nieuwegein.’

De Indië-herdenking op 15 augustus
De traditionele Indië-herdenking is op 15 augustus bij het oorlogsmonument aan de Nedereindseweg. Het programma wordt samen met o.a. Pelita gemaakt. Ook dit jaar is er natuurlijk weer de mogelijkheid om kransen en bloemen te leggen.

Lezingen
Dit jaar zijn twee lezingen gepland. Op 3 mei spreekt Ad van Liempt in de bibliotheek over zijn boek ‘Hier is het gebeurd.’ Een aantal dagen voor de Indiëherdenking vertelt Aad van der Hoeven over zijn jeugd in Indië en Nederland, waarover hij een boek heeft geschreven met de titel ‘Van Garoet naar Uithoorn.’

​

Steile bergen, grote rotsblokken en overal kans op vijandelijk vuur. Het is 2009 en Oege Venema gaat als chauffeur van de Explosieven Opruimingsdienst Defensie voor de eerste keer mee naar Afghanistan.

Hij rijdt een Bushmaster, een gepantserd voertuig dat hem en zijn collega’s niet alleen naar bermbommen brengt, maar ook veiligheid geeft.

‘Als het donker werd, parkeerden wij twee Bushmasters in een hoek van 45 graden’, zegt de Fries Venema. ‘Die boden zo de ruimte tussen de voertuigen aan twee kanten beschutting.

Daar konden wij tijdens de meerdaagse expedities betrekkelijk rustig slapen.’ Hij omschrijft de Bushmaster soms als ‘een beetje thuis’, soms ook als ‘een veilige haven’.

Actie en spanning
Venema meldt zich in 2006 bij het leger. Dat doet hij niet voor God, een beetje voor het vaderland en heel erg voor het avontuur.

Hij wil actie en spanning, het liefst in Afghanistan. Daar moet ik zijn, weet hij als hij leest over de kogels en granaten die daar rondvliegen. Hij is dan nauwelijks zeventien jaar oud.

Venema heeft haast, hij wil zo snel mogelijk weg van huis. Want daar gaat het van kwaad tot erger. ‘Toen ik een jaar of tien was, pleegde een tante zelfmoord en overleden mijn opa en oma kort na elkaar’, zegt Venema. ‘Sinds die tijd waren er altijd spanningen thuis, vooral tussen mijn vader en mij.’

Dus zoekt hij zijn vertier buitenshuis. Overal waar hij en zijn vrienden komen, is rottigheid: een opstootje hier, vuurwerk daar. En altijd zoeken de vrienden de confrontatie met de jongeren uit het asielzoekerscentrum van Dokkum.

Het keerpunt komt als Venema en zijn vrienden worden opgepakt op verdenking van poging tot brandstichting. ‘Ik was vijftien en kwam ervan af met jeugddetentie’, zegt Venema. ‘Maar mijn vrienden waren ouder en moesten een tijd vastzitten.’ Oege Venema ziet zijn voorland, denkt na en kiest voor de discipline van het leger.

Maar ook daar dreigt het mis te gaan. Tijdens zijn opleiding bij de Luchtmobiele Brigade schiet een touw los, waardoor Venema uit een boom valt en problemen krijgt aan zijn rug en knie. Voor het hoogste niveau komt hij niet meer in aanmerking. Hij schrijft zich in voor de reguliere defensieopleiding en voor allerhande cursussen logistiek.

Vervolgens solliciteert hij naar een functie als chauffeur bij de Explosieven Opruimingsdienst Defensie. Hij wordt aangenomen en mag toch mee naar Afghanistan.

Venema ontwikkelt zich daar tot een specialist van de Bushmaster. Als hij grip moet houden op steile hellingen, laat hij lucht uit de banden lopen. Of laat hij de motor in een te lage versnelling ‘flink janken’.

Zo komt Venema de meeste heuvels goed over met zijn Bushmaster. Maar niet al zijn collega’s kennen de trucjes. ‘Vooral de nieuwelingen hadden daar soms problemen mee’, zegt Venema. ‘Natuurlijk konden die rekenen op mijn hulp.’ Soms geeft hij ze aanwijzingen, soms werkt het goede voorbeeld beter.

De zeldzame dagen op de compound besteedt hij aan onderhoud. Als het erop aankomt, moet zijn Bushmaster klaar zijn voor actie. Hij peilt de olie, checkt de banden en vervangt onderdelen die daar naar zijn idee aan toe zijn.

Ook maakt hij het pantservoertuig glimmend schoon, zowel vanbuiten als vanbinnen. ‘De Bushmaster was mijn trots, daar wilde ik goed voor zorgen.’

Lees het volledige artikel: https://fd.nl/samenleving/1508569/toen-de-kogels-nu-de-kunst

Toen de kogels, nu de kunst
Door Frits Conijn 
​Een groep kunstenaars verwerkt met het project Helmen Vol Verhalen in kunstwerken de ervaringen van veteranen. Voor burgers worden die zo beter te begrijpen, voor de militairen beter te verwerken. Drie oud-militairen die meededen over hun tijd bij Defensie. 

29 november 2023 02:00 - 05:00 We naderen 80 jaar vrijheid. In de afgelopen veertig jaar hebben Nederlandse militairen bij gedragen aan meerdere VN-vredesmissies. Wat hebben de veteranen daar meegemaakt? Wat betekende de deelname voor het thuisfront?
En hoe was de terugkeer in eigen land? Vannacht is Amy van Son te gast. Zij is initiatiefnemer van het project ‘Helmen vol Verhalen’, waarin ze veteranen en kunstenaars aan elkaar koppelt om woorden te geven aan de verhalen van hun missies. Presentatie: Elodie Harreman Luister het radio item hier terug: https://bit.ly/DeNachtVanHelmenVolVerhalen

Je kunt deze aflevering ook terug luisteren via Spotify. 

Door Inge Jacobs suppoost bij Helmen Vol Verhalen in Arnhem en host voor de Airborne veteranen

Nu we aan de vooravond van onze 79e Market Garden herdenking in Oosterbeek en Arnhem staan, wil ik toch even reflecteren op wat ik de laatste maand heb beleefd en hoe het is gekomen dat ik de hele dagen de mooiste dingen beleef.


Op x moment viel mijn oog op een oproep van Amy van Son, om vrijwillig suppoost te worden bij de door haar georganiseerde expositie "Helmen voor Verhalen", in de Witte Kapel op Schaarsbergen. Het ging om kunst voor en door veteranen.

Het moest zo zijn dat ik me hiervoor zou aanmelden, want mijn achterban dient nu of is veteraan en vooral van Engelse afkomst en nu wilde ik me ook eens inzetten voor Nederlandse veteranen.
Voor een eerste kennismaking en een rondje kunst verkennen ben ik naar Schaarsbergen getrokken, om vervolgens midden in een lunch te vallen van suppoosten met Amy, uit Assen.
Een gezellig stel mannen, veteranen, die met de "onwetenden" uit het Ernhemse, langs de kunstwerken zijn getrokken. Het enthousiasme van deze mannen was zo aanstekelijk, dat ik verkocht was natuurlijk.

Eigenlijk heb je dan nog niet zo door dan het samenstellen van zo'n gebeuren nogal wat voeten in de aarde heeft en je daar niet de eerste de beste op los kunt laten. Amy wel, die kun je er op loslaten! Wat een dijk van een mens is dat! Zo integer en een waanzinnig goede verbinder, met jarenlange ervaring in dit veld en veteraan. Zonder veel woorden zet ze mensen in, die "ohne weiteres" dat doen wat ze kunnen. Onvoorstelbaar.

Militairen, kunstenaars, een zangeres, een dominee, mediamensen, journalisten, schrijvers, stand up comedians, tatoeëerders, you name it, zij brengt ze bij elkaar en runs the show! Zo knap. Ik heb Amy leren kennen als een integer mens, die letterlijk de kunst verstaat mensen te verbinden, zelfs te matchen. Ze is positief in alles wat ze doet en neemt geen blad voor de mond en is absoluut niet van het veren in de kont steken. Ze is ondernemend, creatief en deinst nergens voor terug. Ik vind haar een baas van een mens. Ze draagt over waar het in het leven om gaat en ook volgens mij gaat dat voor het grootste deel uit de arm om elkaar heen slaan. En dat doen we. Gewoon omdat we staan te janken bij de verhalen, of we een veteraan die er alleen voorstaat proberen te ondersteunen, of een familielid van een militair die er niet meer uit komt even omhelzen. Het gebeurt en dat is hartstikke goed.

De expositie bestaat uit kunstwerken die gemaakt door kunstenaars die gesproken hebben met veteranen die op missie zijn geweest. Voor niet militairen is het moeilijk zich een beeld te vormen van het leven van mannen en vrouwen die zich voor langere tijd hebben geconformeerd aan een missie in een ver land waar dingen gebeuren waar de honden geen brood van lusten. Ik ga geen opsomming van gebeurtenissen geven, maar neem maar van mij aan dat geen van hun maar zeker niet wijzelf, dit hadden willen meemaken.

Mij raakt het dat er niet altijd zo leuk met onze militairen word omgesprongen, dat er nogal makkelijk word gedaan over het uitvoeren van hun job, of er zelfs op worden afgerekend. Ik denk dat de expositie nogal wat ogen heeft geopend en dat is goed. Komen ze thuis, of niet, dat is altijd de vraag.
Ze hebben een thuisfront, familie en vrienden en natuurlijk hun legermaatjes, waarvan ze hopen dat die klaar staan om ze te ontvangen en te ondersteunen. Toch gaat het niet altijd zo, on the way gebeuren dingen die niemand van te voren voorzien kan. Ik mag en kan de verhalen hier niet herhalen en de werken niet verder uitleggen, die moeten jullie eerste hand zelf komen zien en lezen. Maar indrukken in een vat te gieten zodat men begrijpt wat er in het hoofd van iemand die op missie is geweest omgaat, is vreselijk knap. Toch is het kunstenaars gelukt dat te doen en de werken zijn te zien in de Witte Kapel op Schaarsbergen.